Huzurla, sevgiyle ve dostlukla...

Yazmam lazım... İçimi dökmem... Ama hangi birini?

Düşüncelerim, öfke bazında, millet-memleket meselelerine..

Aklım, dolu, tez-literatür işleriyle...

Ya kalbim... O da bi heyecan içinde.. Bir akıntıda yol alıyor yine...

Ruhum ise huzurlu, heyecanlı ve meraklı...

Aşk ki herşeye kadir olan... Ne görmeye gerek var ne duymaya bazen...

Yanında olduğunu hissetmek, kulağına fısıldar gibi onu dinlemek o kalabalığın içinde! Belki de tam düşündüğün şeyleri duymak onun ağzından, sonra hayretle bakakalmak... Sonra bi an düşünmek, aklı devreye sokmak tabii ki yine...

Mucizeleri düşünmek... Mucize olabilmek... İnandığın ama gerçekten gönülden inandığın şeylere bakmak...

Baktığın şekilde ilerlediğini görüp "acaba" diye heveslenmek, şaşırmak, merak etmek, korkmak, ama en önemlisi, o an evet o anda mutlu olduğunu hissetmek... anı yaşamak... Hiçbir şey düşünmeden... Huzurla, sevgiyle ve dostlukla....