- Kategori
- Şiir
İbre

Tüketilmiş, geri dönüşsüz zamanın
Deprem dalgalarında titreşime duyarsız
Renkleri solan, limanlara boşaltılacak
Kılavuzsuz, pruvasız geminin yükleriyiz.
Rüzgarla tarlanın erimine değen
Eğilmiş altın başaklarca
Farkındalığı bilmeden
Birbirimize yıkılmışız.
Dalga gücüne güçlü durabilseydik
Serin sulara atılıp kendi ibremizde,
Köklenip savrulsaydık dört bir evrene
Ölümü, düşsüz bekleyecektik.