İç dünyanın kapıları

Her insanın hayatında bir dış dünya olarak adlandırabileceğimiz dışarıda sosyal kimliği ile varolduğu hayatı, bir de kendine ait iç dünyası mevcuttur. Bu iç dünya aslında dışarıda görünen ve yansıyan hayattan çok daha karmaşık bir dünyadır. İnsanlar iç dünyasında olup bitenlerin ve kafalarından geçen düşünceleri başka insanlara bilmesini ve görmesini istediği kadarını gösterir ancak dışardan insanların görmediği ve fark etmediği pek çok şey kafasında gizli kalır. İnsanları gerçek anlamda tanımanın yolu da aslında o insanın bu iç dünyasını ortaya koyması ile paraleldir. Hiçbir insanı uzun süredir tanımak bile eğer iç dünyasının kapılarını size yeterince açmamışsa mümkün değildir.

İnsanlar bu iç dünyasının kapılarını çevresindeki insanlara da değişik oranlarda açarlar. Bazılarının iç dünyasındaki kapılar öyle kapalıdır ki; anne-baba, eş, çocuk, yakın arkadaşlar ve dostlarının bile o kapıdan içeri girmesine izin vermez. Kimsenin tüm kapılarını ardına kadar herkese açması zaten beklenemez ama en azından samimiyet ve yakınlık düzeyi ile orantılı olarak iç dünyasının kapıları açılmalıdır ki insanlar tarafından doğru bir şekilde tanınabilsin ve anlaşılabilsin.

Herkesin dış dünyada çok fazla yansıtıp göstermediği gizemli bir yanı olması doğal olmakla birlikte sosyal ortamlarda çok kapalı bir tavır sergileyen ve kendi iç dünyasında olup bitenleri dışarıya yansıtmayan insanların başkaları tarafından tanınması ve anlaşılması çok zordur. İnsan ilişkilerinde birisini tanımak ve anlamak yolu ile o insana karşı güven oluşması sağlıklı bir ilişki için olmazsa olmazdır. Güvenin var olmadığı veya oluşmadığı hiçbir ilişkinin sağlıklı bir ilişki olması mümkün değildir. Bir insanı sevmenin yolu da güvenden geçer.Hiç kimse tam anlamıyla güvenmediği birisini sevemez. İnsanın iç dünyasında sakladığı gerçek kişilik yapısı ve kişilik özellikleri bilinçaltı gibidir. Esas kişilik özellikleri hep o iç dünyanın içersinde saklıdır. Bazıları kimsenin kolay kolay o iç dünyaya girmesine izin vermez ve iç dünyasının kapılarını açmaz. Çoğu zamanda kendisi bile o iç dünyada gizlediği kimliğini ve kişilik özelliklerinin farkına varmaz, görmezden gelir. Kendini ve insanları gerçek anlamda tanımanın ve anlamanın yolu bu iç dünyanın kapılarını aralayabilmekten geçer. Mutluluk denilen şey de zaten gerçek anlamda insanın hayat ile, kendisi ve çevresi ile barışık, huzurlu olması ile mümkündür. O yüzden korkusuzca ve kaygıdan uzak bu kapıları aralayabilenler hayatta gerçek anlamda mutlu olmayı başarabilirler.