İçim sıkılıyor

İçimde nedenini az çok tahmin ettiğim, çözemediğim iç sıkıntısı.
Yalnızlıktan nefret ediyorum.

Bir hafta boyunca eşim yanımızdaydı, öğle saatlerinde onu İzmir'e yolcu ettik. Arkasından da kızım işine gitti, kaldım mı yalnız. İyiki burası varda sizlerin yazılarını okuyorum ve yorumluyorum.
Aslında bu gün benim için mor günlerden.
Dedim ya yalnızlıktan nefret ediyorum. Ama ne olursa olsun, bu moru açmam gerekiyor. Önce eflatun yavaş yavaş toz pembeye kaymalı, başarmalıyım.

Omuzumum acısıda içime işliyor. Ah biraz daha düzelipte kendimi sokaklara salıversem. İki aydır sokağada çıkamıyorum. Keşke hemen yarın oluverse, özlem gelse. Özlem benim BETAFERON hemşişresi. Ben bu iğneyi beş yıldır yapıyorum. Aslında hemşirelerimizin ayda bir uğrayıp kontrol etmeleri gerekiyor, ama özlem artık benim büyük kızım gibi oldu, çok iyi anlaşıyoruz. Bu kadar sık uğramasının nedeni evimin tam ortada olmasıdır.

Ben zaten haftasonlarını hiç sevmem, nedense bu duruma toz pembelik bulamadım.

İyi ki sizler varsınız satırlara içimi döktükçe morlar yayaş yavaş açılmaya başlıyorlar.

Arkadaşların, bloglarında gezinti yaptığımda memleket sorunlarıyla yüzyüze geliverdim, zaten hep aklımızda hiç çıkmıyorlar. Bu durumda mora dönüşmeye yetti de arttı bile. Evet, arkadaşlarımızın biri üniversiteyi bitirmiş, mesleği ile ilgili iş bulamadığından kömür madeninde çalışıyormuş. Ne acı değil mi?
*
O yine kömür madeninde iş bulmuş ya çöp kamyonlarında çalışan üniversite mezunlarına ne diyelim?
İnanın benim içim acıyor.

Bu durum ne zaman düzelecek, nasıl düzelecek? İçimi döktükçe, anlıyorum ki, iç sıkıntım yalnızlıktan kaynaklanmyor. Herşey üst üste geliyor.

Blog yazarlarından bir arkadaş da benim bebelere yazık yazıma yorum yazmış sağolsun, onada birşeyler karaladım ve böyle böyle insan rahatlıyor ama ne yazık ki okuması gereken mevkilere ulaşıyormu? dersiniz.
Hiç umudum yok ama iyi düşünelim iyi olsun.

Ben her zorluğa, her morluğa karşı İNADINA YAŞAMAK ve TOZ PEMBE diyerek yaşayalım diyorum.

3NF