İçimde bir canlı var

Erkeklerin asla yaşayamayacakları bir duygudur bu. Her ne kadar 50 yıl içinde babaların da hamile kalabileceği söylense de bunu hiç bir erkeğin kabul edeceğini sanmam. Ben iki erkek çocuk annesiyim. Hamileliğe dair hatırlayacağım ve özleyeceğim tek şey içimdeki o kıpırtılar olacak. Bazılarına korkunç gelebilir ya da kabul edilesi bir şey olmayabilir. Ama bunun güzelliğini yaşayan biz hamile kalmış kadınlar biliriz ancak. Babalar da tabiki bu duygumuza dışarıdan da olsa katılırlar. Ellerini karnımıza koyarak ya da kulaklarını karnımıza dayayarak bu mucizeyi paylaşırlar bizimle. Hamileyken içimizdeki kıpırtı uzun süre hissedilmezse heyecanlanır, yaşıyor mu diye alelacele elimizi gezdiririz karnımızda. Bir kere bir kere daha hissetmek için onu. Zaman yaklaştıkça daha da belirginleşir içimizdeki canlının varlığı. İnanamayız oradan bir bebeğin çıkacağına. Ultrasonda görür gözlerimiz ve inanırız gerçekten eli, kolu, bacağı olduğuna. Doğum vakti geldiğinde işte gerçek mucize deriz onu kucağımıza aldığımızda. Demin içimdeydi şimdi kucağımda. İçimdeki kıpırtıları şimdi kucağımda devam ediyor. O merak ettiğim dirseği ve ayağı buymuş demek. Tüm kadınların bu duyguyu yaşaması dileğiyle...