İçimdeki tilkiler

İçimde binlerce tilki dolanıyor, beynimden çıkmışlar adeta bedenimde dolanıyorlar...

Düşünceler bir o yanıma bir bu yanıma sarılıyorlar. Bilememek ne azap başına gelecekleri, hangi yolu seçeceğini bilememek nasıl bir kıyamet ruha! Durup nefes alamadan, arsız soruların seni köşeye sıkıştırması ne feci bir sınav!

Gözlerim artık merakla bakmıyor çevreye, sadece bir noktaya odaklanmışım dalıyorum benden çok uzaklara...

Kiminle paylaşsam içimdeki bu ayrıksı duyguları, kim anlayabilir dibinde bulunduğum bu dar boğazı? Akıntıya kapılsam diyorum bazen, soğuk sular aklımı başıma getirir belki. Bıraksam şöyle kendimi balık misali nereye gideceğimi bilmeden küçük tahminlerimi yanıma alarak atlasam kendi kocaman okyanusuma... Gecelerim kısalasa biraz, yalnızca uyusam karanlık vakitlerde. Tek düşüncem ertesi gün olsa, yarınlar kulak ardı kalsa... Şu olsa bu olsa, olsa olsa... Dilek şart kiplerini bir yere bırakabilsem diyorum, keşkelerle yürümüyor oysaki işler biliyorum... Biliyorum düşüncelerle hayat gemisi yürümüyor...