İçimizde barınanlar

Bir arınsak... Temize çıksak binlerce su damlası gibi... Tel tel dökülsek, çağlasak, çoşsak... Sonra usulcacık aksak inceden derin derin...

Büründüğümüz bedenlerden çıksak, gerçek olsak... Korktuğumuz gerçek, kaçtığımız gerçek...

Sığındığımız yalan kuytulardan bir kaçabilsek...

Dimdik, başımız göğe erene kadar yükselsek... Bir adımımız bir dağda, diğer adımımız bir dağda olsa... Çağıl çağıl doğursak, çağıl çağıl ağlasak...

İçimize akanlar dışa çıksa... Özgürlüğü dağıtsak dünyaya...

Bulutların üstünde yatsak... Martılarla dost olsak... Turnalarla selam yollasak dört bir yana...

Çiçeklerin, ağaçların köküne insek, onlarla büyüsek adım adım... Yürüsek gitsek... Önümüzde duran olmasa...

Yollar uzanıp gitse... Telaşsız bir öğle sonrası gibi...

Güneş ısıtsa, hiç yakmasa tenimi...

Yağmurun kollarında yıkansam... Her damlaya bıraksam kendimi...

Kara yağız atların boynuna dolansam... Koşsak... Koşabildiğimiz kadar...

Rüzgar bir müzik olsa kulağımda... Eşsiz, nefis...

Dünyalar bir olsa...

Kirlenir mi benim dünyam?