İçimizde kalanlar

Birilerince yönetiliyoruz aslında; içimizde ukte kalanlarca mesela.. Adını sıklıkla duymadığımız halde bile her bir cümleye onun adını gizleriz.. Kendimizi unutur, onun ismiyle nefes alırız. Döndüğümüz her köşe başına onun hayalini koyarız, bu yûzden kimi zaman sebepsizce gezeriz tüm sokakları. Bir bardak suyu dahi sonuna kadar içmeyiz çoğu zaman; kalan yudumu ona saklarız çünkü. Uykusuz gecelerde bile yumarız gözlerimizi hiç sıkılmadan; uyumak için çabalamadığımızı biliriz çünkü. Ve her sabah uyandığımızda bir sessizlik bürür içimizi, usulca kalkarız yatağımızdan; çünkü gidişi korkutur bizi her daim.. Durup düşündüğünde farkedersin ne kadar çok 'çünkü'lerle yaşadığını; içinde kalanlara bel bağlamışssındır ne yazık ki.