İçiniz görünüyor gözlerinizden

İçiniz görünüyor hepinizin !! Duruşunuzdan, gözlerinizden, verdiğiniz pozlardan görüyorum içinizi. Yüreğinizdeki ölüleri görüyorum; yaşayamadığınız ve yaşatamadığınız sevgilerin mezarlarıyla dolu benliğinizin heryanı. 

Oysa nasıl da mutlu pozlar veriyorsunuz hayatın sahnesinde. 

İçinizde sararmış, çürümüş bi bahçe, dışınızdaysa renk renk ve kokusuz yapay güllerle dolaşıyorsunuz kendi küçücük dünyanızda... 

Yüreğinizde kandırılmaktan ve duygusal açlıktan cılızlaşmış, hasta bir çocuk ağlayıp küserken size, siz kilolu haliniz ve sahte kahkaha çığlıklarınızla bastırıyorsunuz içinizdeki çocuğun sesini ve acizliğini....Sanki hiçbir şey olmamış gibi ve hiç bi sorun yokmuş gibi...... 

Ruhunuz çoktan intihar etmiş, boğulurken dipsiz ve bulanık denizlerde ; bedeniniz dağ gibi, taş gibi dimdik görünüyor ya hani !! İşte o zaman ele veriyorsunuz kendinizi; tam da o zaman içiniz görünüyor gözlerinizden ve duruşunuzdan... 

İçinizzzzz, özünü kaybetmiş özsüzlüğünüz, sığ ve korkak yanlarınız, aciz ve güçsüz duvarlarınız, kin ve kıskançlıklarınızın kol gezdiği koridorlarınız. En karanlık ve en kuytu odanızda kilitli duran “iyiniyetiniz” ve “ duygusal zekanız “....İçiniz görünüyor gözlerinizden, ne kadar saklansanız nafile.. Gözlerinizden gülümseyişinizin ışıltısı değil, içinizdeki yakıcı öfkenizin ateşi fışkıyor adeta ve eleveriyor, tıpkı şairimizin dediği gibi “ KALDIKÇA ÇÜRÜYEN, GİDEMEDİKÇE KÜFLENEN İNSANLIĞINIZI “