İdealar ve formlar

Platon’a göre aslolan idealardır, Aristo’ya göre ise aslolan formlardır.

Oysa, bir idea (reel / somut anlamıyla duyu-dil’sel) bir formdur ve bir form da bir ideadır ve artı burada arakesit değil, semantik bir artı-değer vardır.

Buraya kadar Batı diyalektiğiydi.

Doğu diyalektiğine göre ise, formsuzluk da bir formdur ve idea-değil de bir ideadır.

Bunlar 2.500 yıldır geçerli geçersizlikler ve hatalar.

Şu anda ise, algılı-algısız idea ve zihin-beden ikilemleri var.

Oysa ki bu yeranda varolan geçerli idea-formlarının tamamına yakını çıkarımdır, doğrudan algı-duyu-dil verisi değildir. Örneğin, bir gökada fotoğrafındaki hiçbirşeyi çıplak gözle doğrudan göremeyiz. Bazıları radyo dalgaların görsel dalga boyuna dönüştürülmüş durumudur, çoğu da yanlış / sahte-renklidir.

Bunlar, statik tanımlar değil, mantıksal transformasyonlardır.