İğne Ardı

İdamdan sonra gelen af gözlerindeki yaşlar 

Sen bende yoksun, ey yolcu;

Öyle kademsiz
Öyle çıkmaz bir yoldasın
Ateşin yakmıyor beni
Ateşin büsbütün renksiz
Ah necedir gözümden
Evveli ellerimden düşmüşsün
Ezelî döküyorsun kurdeşen
Altın üstün düşkünezen
Çöl bitkisi
Hiç çiçek açmadı 

Bu hüzün kavşağında
Dört mevsim yağmur yağar
(Erte zamanlı)
Yağmurlar ermiş
Yağmurlar dermiş
Yağmurlar… Yağmurlar
Yağmurların ardından
Ruhumda köken
Kırmızı deniz yosunu
İğne ardı dikili umutlar
Yalgın rüzgârların peşinde
Ne ağrı eşiklerinden geçtik 

İçeri
Her akan su değildir
Bu damla bu tayfa bu muştu
Öyle aşklar vardır ki, yaşanmalı 

“Gerilime alıştık bir tanem,
yıllardır bıçağın ucunu kalbimizin üstünde duyarak yaşıyoruz, koymuyor.” 

Nil Alaz