İhanetin adı mıdır Aşk?

Seninle gördüm ayı, yıldızı, güneşi 

Yakamoza ilk seninle baktım ben,  

Birlikte tuttuk kayan yıldızlar altında dileklerimizi,  

Ve günüm seninle daha da aydınlandı. 

Seninle ıslandım yağmurlar altında sırılsıklam. 

Bedenimi kurutan sen ısıttın üşüyen ellerimi,  

Yalnız beni, yalnız sen sevdin... 

Ruhumu dinlendiren seninle içtim ilk şarabımı,  

Her yudumunda dudaklarını tadarcasına... 

Seninle yaşadım mutluluğu, hüznü, aşkı. 

Sabrettim; 

Gelmeni beklerken umutla gözledim yolunu... 

Gözlerinde gördüğüm bendi beni mutlu edense,  

Sense kayboldun kalbimin en ücra köşelerinde. 

Peki ya neydi tüm bunları yok eden? 

Yokluğunu hissedince hüzünlenirdim birden. 

Sessiz gidişin mi kızdırdı beni aniden; 

Yoksa ihanetini kabul edişin miydi beni kahreden? 

Ve yine sensin işte sebebi; 

Boğulurcasına ağlatanda sensin. 

Kurumuş hayallerim, çürümüş umutlarımda sen. 

Hani derdim ya sana herşeyimsin diye,  

Evet sensin benim öfkem, nefretim, karanlık sabahlarım,  

derin yaralarım ve sensin benim 

Keşkelerim tüm pişmanlıklarım...