İki deniz-II

-Buluşma-

Bu  müthiş buluşmayı
Gören gözler pek şaştı!
Titrek denizler artık
Yedi kat gökler aştı.
Ân’a tanıklık eden
Yürekler unutmadı:

“Ta ezelden birleşmiş
Ama hiç kavuşmamış
Birbirinden haberli
Fakat hiç tanışmamış
İki denizdi onlar…”
 

Öyle iki deniz ki
İç içe akıveren…
Öyle bir birleşme ki
Kimselere benzemeyen
Hem herkese aşina
Kimselerin görmediği
Yüreklere bir ayna…

Müthiş bir buluşmaydı
Denizlerin tattığı
Her biri anlamıştı
Erdikleri bir umman…
Umman ki bu âlemde
Yoktu hiçbir benzeri
Yürekler biliyordu
Deryaydı yek diğeri…
Gözleri görüyordu
Gönlün ruh ikizini
Ruha yayılıyordu
Hülyalarında duran…

İlk derya kapkaraydı
Her hâli fırtınaydı.
Deli deli çağlardı,
Kararlı, inatçıydı.
Tanıştırdı kendini:
Özgürlüğün timsali
Gecelerin hakanı!
“Gece sükûta erdim,
Ağaca rengi verdim…
Hep serinliği saldım
Gizemli yüreklere.”
İşte bu güçlü derya
Duruşunun giziyle
Güvendi dileklere…
 

İkincisi durgundu,
Uysaldı ve sakindi.
Ulaştığı her yere
Huzuru götüren
Bembeyaz ve dingindi…
Sıcaklığı yayardı,
Engin  ümitleri de…
Fısıltıyla söyledi
Biriken özlemini:
“Şu yakamozlarıma
Renklerimi gizledim
İçimde yeşerttiğim
Bir ağacı özledim…”
Dileğini gizleyen
Tatlı bir deryaydı o
Hep ardından yürürdü
Rüya dolu renklerin
Sessiz bir sırdaşıydı
O özgür gecelerin…
 

İki denizdi onlar
Şimdi tek umman olmuş…
Gece ile gündüzün
Anlamlı sırlarına
İkisi de bir anda
Elleriyle sarılmış;
Ruhların coşkusunu
Bir atan yüreklerde
Yakından duyan olmuş…
 

İki denizdi onlar
Şimdi güçlü bir umman!
Kimsenin bilmediği
Hem herkesçe âşina,
Kimseye görünmemiş
Hem YÜREĞE “BİR AYNA”…

25.01.2012
Yegâh Elif Mirzâde