İletişim; konuşabilmek, yazışabilmek

Bireyin kendisiyle, ailesiyle, ikili ilişkileriyle ve yaşadığı tüm ortamlarda oluşan problemlerini çelişkilerini çatışmalarını giderecek en önemli yöntemler; konuşabilmek veya yazabilmektir; özetle açık yalın iletişimdir.

İnsani tüm problemlerin iletişimsizilikten geldiğini; bununda temel nedenlerinin; yanlış anlaşılmaktan korkmak, sonuçtan zararlı çıkmak, prüz oluşmaşı gibi korkular olduğunu gözlüyorum.

Oysa her bir insanın diğerinden farklı mantığa ve arzulara sahip olması kadar doğal ne varki; yeryüzünde parmak izi ve metabolizması biribirne benzeyen iki insan olmadığına göre; her bir insanın mantığının ve hislerinin biri birinden farklı olması kadar doğal bir şey olabilir mi?

Farklılıkların uzlaşmasının, farklılıkları paylaşmanın temeli konuşabilmek veya konuşulmadığı şartlarda çok özet yazabilmetir. Yoksa ebeveyn çocuk, kardeşler, sosyal ilişkiler, özel ilişiklerin hatta birlikteliklerin tamamında taraflar biribirlerine yabancılaşmaz.mı? işte bu yabancılaşmayı giderip yalın ve sansürsüz ilişkiler birliktelikler için insan; düşüncelerini arzularını netleştirmesi için yazmalı okumalı düzeltmeli ve en yalın hale getirdikten sonra ilgiliye okutarak detayları konuşmaktan ve sonuçlandırmaktan çekinmemelidir. Bu yöntemin kullanılması halinde ilişkilerin çok berrak net bir hale geleceğini ve anlaşılamamaktan kaynaklı insani problemlerin azalacağını düşünüyorum.

Tabiiki bu yöntemi kullanabilmek için; düşünceyi, arzuyu ve beklentiyi net ifade edecek kadar yazı becerisi, yazdığını okuyacak kişinin algı modeli ve kabüllenme toleransı; özetle karşılıklı sempatiye (kendini ifade edebilem) empatiye (muhatabı kendi şartlarında anlayabilmeye) bağlıdır.

İletişimin, yazmanın, konuşmanın, sempatinin ve empatininde bir birikim; bununda çaba gerektiğini göz ardı etmek mümkün değildir.

SONUÇ: Berrak ve oturmuş iletişimlerin paylaşımların birlikteliklerin; bir nitelik düzeyi olduğu, egoyu aşmak gerektirdiğini kabul etmek gerekmez mi?

Kadri KANPAK