İlk buluşmaya giderken

Gece yarısı onu görmek gelir içimden. Ona en çok ihtiyaç duyduğum andır tek gözlü evimin penceresinden ayışığına bakarken. Tam yine mi olmayacak derken…

Birden gözlerim sadece onu görmek, kulaklarım sadece onu duymak, ellerim sadece onun ellerini tutmak ister. Ona doğru bir adım atmak ister kafesteki bir kuş gibi çırpınan kalp. Yalnızlığın zindanından kendini kurtaramaz kalp, ona ihtiyacı vardır. Zaten yıllardır kendi kendine mutluluğu bulacağını düşündüğü için düşmemiş midir bu duruma. Ancak bir diğeri açabilir hapsolduğu o zindanın kapısını, ancak bir başkası kurtarabilir bu kırık kalbi ışığın hiç düşmediği karanlık kuyudan. 

Birden kalp dudaklardan kelimeler dökmeye başlar. Bu ilk buluşmamız, bu ilk kavuşmamız diye mırıldanır. Kalbin asırlardır aradığı bir başka kalp onun yanındadır artık…