İlk Kayak deneyimim, Uludağ

4 Sene kadar önce uzun zamandır yapmak istediğim ama bir türlü yapamadığım spor olan kayak ile tanıştım. İlk kayağımı kiralayıp piste çıktığımda neler yapacağım hakkında bilgi sahibi olmadan sadece yanımdan geçenleri seyretmekle yetindim. Ufak ufak cesaret kazanarak küçük adımlarla kayma deneyimini yaşamaya başladım. Düşmekten korkuyor, heyecan yapıyordum. 

 

Ufak tatlı düşüşlerin ardından “kar sapanı” yaparak durmasını öğrendim ama daha çok tecrübeye ihtiyacım vardı. Katılmış olduğum turda görevli arkadaşımız bana nasıl düşmem gerektiği hakkında bilgi verdi ve artık o düşüşlerde zarar görmüyordum. Kalkmanın en kolay yolunu da öğrendikten sonra artık 20-30 metre kaymayı öğrendim en önemlisi o 30 metreden sonra durmasını öğrendim.

 

Uludağ birinci bölgede zirveye çıktım artık zorda olsa bu deneyimi yaşamalıydım. Telesiyejden inmeye çalışırken ilk düşüşümü yaşadım, kalktığımda acemi pistinde kaydığım kadar kolay olmadığını anladım. Pist oldukça dikti vede kalabalıktı. İlk yüz metrede sanırım 10 defa falan düştüm pistin az düz olan kısmına geldiğimde artık oldukça iyi kaydığımı sanıyordum, düşmüyordum ve kendinden emin şekilde kaymaya devam ediyordum.

 

Bir anda önümde beliren o dik pist yine gözümü korkuttu. Durdum. Önce derin bir nefes aldım ve de kendimi bıraktım. Mümkün olduğu kadar kar sapanı yaparak yavaş gitmeye çalışsam da bu pek kolay olmuyordu. Hızım oldukça yükselmeye başladı ve benim kalp atışlarımda hızlı değişiklikler yaşanmaya başladı. Artık adrenalin salgılarım yükseliyor en az zarar göreceğim bir düşme yeri ve şekli kurmaya çalışıyordum kafamda.

 

Benim beynimde bunlar belirirken pisti hayli ortaladığımı fark ettim. Sanki başarmaya çok az kalmıştı. Kar sapanı ile durmak imkansız gibi görünüyordu hemen tur rehberimizin verdiği bilgiler içinde yer alan slalom aklıma geldi. Ufak hareketlerle denemeye çalıştım. Olmadı. Ama başarmalıydım. Önümde bir viraj belirdi nasıl dönebilirdim?

 

Kar sapanı, slalom aklıma gelen hemen her şeyi deniyor ama duramasam da yavaşladığı fark ediyordum. Tüm enerjimi, kuvvetimi bacaklarıma vermiş olabildiğince durmaya çalışıyordum. Artık virajda düşmek kaçınılmazdı.  Ben düşmeyi yada bir şeye çarpmayı planlarken sanki bir güç kayaklarımın yönünü çevirmişti. Ben viraja girmiş ve düşmeden çıkmıştım. Virajdan sonraki o küçük düzlükte durmayı başardım. Az nefes aldım. Dinlendim. Hem cesaret kazanmış hemde dik bir virajı düşmeden dönmenin mutluluğunu yaşıyordum. Olmuştu başarmıştım ama önümde bir dik alan daha vardı.

 

Artık son metreler için tekrar hareket etmeye karar verdim. Kar sapanı pozisyonunu aldım ve yavaşça kaymaya başladım. Hızlanmamak için tüm gücümü bacaklarıma vermiştim. Birkaç dakika sonra sona vardığımda içimde kopan mutluluk ve heyecan fırtınasını anlatamam. Artık kayak yapabiliyordum.

 

4 yıldır çeşitli pistlerde kayak yapıyordum. 4 yılın sonunda Uludağ’a kayak yapmak için gitmek istediğim. Bir turizm acentesinden tur satın aldım. İşte o zaman beni bir sürpriz bekliyordu. Otobüse bindiğimde rehber 4 yıl önce bana kayak ile tanışmama, onu sevmeme vesile olan rehber vardı. Gerçekten çok mutlu olmuştum.

 

Onunla 4 yıl içerisinde kayakta ne kadar geliştiğimi anlattım beraber Uludağ’da kayak yaptık. İhtiyacınız olursa firma: Kayak turu (KayakTurunuz.com)

 

Özer Utku ÇET

jaseph@hotmail.com