İlk kredi kartını Türkler kullandı

Yıllar önce... Çocukken... Şimdiki hipermarketleri bir yana bırakın, marketler bile yokken... Herkesin mahalle bakkalından alışveriş ettiği zamanlarda... Biz de alışverişimizi mahalle bakkalından yapardık. Her devlet memuru gibi, babamın da bir hesabı vardı bakkalda... Bir ay boyunca alışveriş yapar, deftere yazdırırdık... Aybaşında babam aylığını alınca kapatırdı hesabı... Yeni aya yeni hesap açarak girerdik.

Bakkal ile bizim hesabın tutması için de, küçük bir defterimiz vardı. Bakkala giderken bu defteri götürürdük... Bakkal amca yaptığımız alışverişin tarihini, neler alındığını ve bedelini önce kendi defterine, sonra bizim küçük defterimize yazardı. Ay sonunda bakkalın hesabı ile bizim küçük defterdeki hesap karşılaştırılır, hesap tutuyorsa ödeme yapılırdı. Tutmuyorsa... Tek tek tüm alışverişler karşılaştırılır... Eksik ya da fazla olan alışveriş bulunur, karşılıklı helalleşilirdi.

Şimdi... Benzin alırken, marketlerden alışveriş yaparken ve tüm alışverişlerde kredi kartı kullanıyoruz...

Her alışverişte kredi kartımız işleme giriyor... Bize pos cihazının verdiği makbuzun bir örneği veriliyor... Ay sonunda hesap ekstresi gönderiliyor... Bizler de gönderilen hesap ekstresi ile, bizdeki pos cihazı çıktılarını karşılaştırıyoruz... Hesaplarımız tutuyorsa, ödememizi gidip bankaya yapıyoruz... Eğer yanlışlık varsa itiraz hakkımız baki.

Her kredi kartı kullandığımda... Çocukken bakkala giderken yanımızda götürdüğümüz o "bakkal defteri" gelir.

İkisinin de işleyiş sistemi aynı.

Biz Türkler yıllar önce kredi kartını hiç farkında olmadan bulup kullanmışız da haberimiz yokmuş.

Hem de kefilsiz, senetsiz...

Sadece ve sadece karşılıklı güvene dayanarak; gecikme faizi uygulamadan...

Kıssadan hisse: Sanal para, sanal ticaret oluyor ama sanal güven olmuyor.

>> İllüstrasyon: Sefa SOFUOĞLU