İlkokul hocamı ziyaret ettik.

Hata bende . Bunu yazmalıydım. Aylar önce ilkokul öğretmenimle evinde buluştuk.

Yanımda arkadaşlarım vardı. Beni en son 10 küsür sene önce görmüştü.

En son bizi mezun etmişti. Sonra emekli olmuştu.

Yıllar sonra gördü beni. Diğer arkadaşlar, Öğretmenler Günün'de görüşüyorlardı.

Ben de dikkat etmem böyle günlere.

Gittik evine öğretmenimizin. Beni tanıdı. Tek tek ismimizi söyledi.

Girdik içeri. Bir akrabaları vefat etmiş. Biraz ilaç olduk üzüntülerine. ( Zamansız da gittik denilebilir ama siz nasıl istiyorsanız öyle deyin)

Albümünü çıkardı. Baktık eski hallerimize.

Anılarımızı anlattık .Tek tek. İlkokulda temeller atılır. İnsanın kişiliği orda gelişir.

‘’Şimdi sen sen yapıyorsun?’’ diye sorduğunda , ben de cevap verdiğimde gözleri yaşardı. Bir damla gözyaşı döküldü.

İnsanın tüyleri diken diken oluyor. Şimdi de öyle oldu.

Yanında oğlu vardı. Tanıdı beni. Güzel bir gündü. Arada hatırlamak gerekir eski günleri.

İlkokulda çok yaramazdım dedim. Hocamız da sen ‘’sevimli yaramazdın’’ dedi. Sonra değiştim. Daha uslu oldum.

Ben de çok vefasız çıktım be.

Bu kadarı da fazla.

Saygılar Hocam