İltifat

Son aylarda hisseder oldum ne kadar ihtiyacım olduğunu, iltifata...

Benden yaşça çok olgun bir arkadaşımın yeni ayakkabıma iltifatı ile başladı. "Ayakkabınız ne kadar zarif, artık zarif giyinen zevkli kadın çok az." Benim için o kadar anlam kazandı ki bu sözler, o zaman anladım ne kadar ihtiyacımın olduğunu.

Ben de çaba göstermeye başladım insanlara iltifat etmeye. Baktım ben söylüyorum onlar yumuşuyor, güzel söze güzel sözler ekleniyor.

İltifat sadece kara kaşa göze değil, akla, yaklaşıma, başarılara, güzele, iyiye, bir gülümsemeye.

Peki insanlar neden bu kadar cimriler bu konuda? Neden artık güzel bir cümleyi birbirimizden esirger olduk. Bizden önceki nesiller nasıl kazanmışlar bu beceriyi? 30-40 yıl öncesinin ağdalı dillerle yapılan iltifatları nerede?

Artık birisi iddaaya girelim mi derse "Olur, iltifatına diyorum."

Kendi kendime de iltifat etmeyi arttırdım.