İmkansız Şarkı

Once Open Time

O kadar gittiler ki ... Arkalarından imkansız bir şarkı çalıyordu. Dünya'nın kıyısına geldiklerini fark etmediler, arada sessiz soluklarına, bağımlılıklarına, gerçeğin ötesinden gelen gerçek zannettikleri coşkularına, bilinçlerine tutulmasalar Dünya'dan düşmeleri an meselesi olabilirdi. Giderek yüzleri başka yüzlere gözleri görmeyene kulakları duymayana dönüşüyordu. Dokundukları her şey soğuyor, soğumuşlukları ölümcül bir uyuşukluğa dönüşüyordu. Bazı anlarda inanılmaz taze canlı neşeli ve pembemsi bir renk alırlardı. Bu onların av zamanına denk gelen durumlarıydı. Can havliyle canlanır, avlarını yakalayıp alınacak her ne ise alır acımasızca soğuğa savunduktan sonra yine imkansiz şarkıyla Dünya'nın kıyısına giderler av şanslıysa şarkı başlamadan ölümcül uyuşukluktan kurulabilirdi. Avın kurtulup kurtulmamasıyla pek ilgilenmezlerdi. Hatta Dünya'nın kıyısına vardıklarında avlarını çoktan unutmuş, avlanandan aldıklarını çoktan tüketmiş olurlardı. Şimdi uzakta bir yerlerde, taze pembemsi, canlı, neşeli bir insan sıradan bir insana yaklaşıyor hissediyorum yine imkansız bir şarkı çalıyor biliyorum ama o kadar uzak ki duymuyorum.