İnat

Sen çağırmayacaksın sevgilim, ben kendim geleceğim
Bir yaz sabahı mı bir kış akşamımı belli olmaz
Bakarsın ansızın kırkikindi damlaları gibi kapını çalarım
Elimdeki bir tek yasemini siyah saçlarına takarım
Ama sen değil ben arzu ettiğim zaman

Yalnız saatlerinde aramayacaksın beni
O yalnızlık ki ecel gibi çökse üstüne
Ve pençe pençe vursa yüzüne şehvetin
Sen çağırmayacaksın ben kendim geleceğim

Karlı gecelerde geceyi sürükleyerek
Dudaklarımla karıştırıp saçlarını
Gözlerinde hasretimi arayacağım
Ama sen belli etmeyeceksin senelerin yalnızlığını

Deli aklıma esipte seni terkedeceğim gün
Gülmeyi ağlamayı şaşırıp gözlerime bakacaksın
Ben sadece adios deyip kıyameti hatırlatan bir günde gideceğim
Akşam rüzgarları gibi kaybolup

Döneceğimi bileceksin ama
Bugünmü yarın mı seneler sonra mı
Sen çağırmayacaksın sevgilim
Ben kendim geleceğim



inatçı bir şair