İncelikler yüzünden

Bir tutukluluk halidir gidiyor nicedir içimde, sebebini bilmediğim bir yabancılaşma var üzerimde.E skiden de duygusaldım ama şimdi her hüzünlü şarkıda gözyaşlarımı tutamamamın nedeni başkaymış dostlar... Sanki ben ben değilim başka biri. Etrafımdakilere, en değerlim yavruma bile ilgisiz bırakan beni neymiş?Sonunda çıktı ortaya ...' 'Otoimnün Tiroidi '. Çabuk yorulmalarım, sürekli sinirlililik hali, nedenini anlayamadığım ağlama krizleri. Meğerse tiroid hormonum az çalışıyormuş. Öğrendim ki beyindeki hipofiz bezi bu tiroid hormonunu salgılatırmış. Tıpkı bir orkestra şefi misali tüm vücudu dengeleyen bir hormonmuş tiroid hormonu. Ama benimki az çalıştığı için bütün bu sıkıntıları yaşıyormuşum.

Tesadüfen doktora gittiğimde ortaya çıktı. Şimdi her sabah aç karnına almam gereken minicik bir hap var. Ama tedavi süreci oldukça uzun olan bir hastalıkmış benimkisi yani belki de ömür boyu kullanmam gerekecek bu hapı...

Yine de erken öğrendiğime seviniyorum hastalığımı. En azından takip ediliyor. Bundan böyle hayata daha pozitif bakmaya çalışacağım. Çünkü hastalık uzun dönemdeki stresin bir sonucu olarak ortaya çıkıyormuş.

İçimdeki duyguları, öfkelerimi, kırgınlıklarımı içime atmadan, hayata daha ''net'' bir bakış açısıyla bakmaya çalışacağım. Çünkü düşüncelermiş insanın aynası. Yani ne düşünüyorsak o oluyoruz biraz da...

Olumsuz düşünceleri biz kendimiz üretiyoruz aslında. Geçmişten, belki de çocukluğumuzdan gelen bilinçaltımıza attığımız bir yanlış söz, yanlış ana-baba tutumları bizimle beraber büyüyor ve bizler o düğümü çözmedikçe yanlış düşünce üretmeye devam ediyoruz. Belki de yapmamız gereken önce kendi düşüncelerimizin farkına varmak ve öfkelendiğimiz kişiye saygı sınırlarını aşmadan bizi üzen davranışını açık açık söyleyebilmek. Kısacası kendimiz olabilmek ...

Daha sağlıklı bakış açıları geliştirmek için belki de önce doğru pencereden bakmak gerekiyor ne dersiniz?