İncitme beni...

Bazen insan hayatında öyle anlar vardır ki, o anlar yalnız kendini ilgilendirmez.

Bir çok kişi duyduğu zaman.... aaaa ben de ona benzer bir şeyler yaşamıştım der.

Ve bu benzer yaşananlar... Benzer sonuçları da getiriyorsa, hani her zaman duyduğumuz eskilerin sözleri yani diğer bir deyişle Atasözlerine dönüşür ve yer eder.

Bizler de sık sık duyarız, ama birşeyler yaşarken o sözler hiç aklımıza gelmez. Hem doğru olduğuna hükmeder hem de yaşantımıza ilke edinmeyiz. Bence işte bu nedenle de insanoğlu hep yanlış yapmaya eğilimli yaşar.

Şimdi diyeceksiniz ki yapılan yanlışlar, insanın doğruyu bulması için gereklidir.Peki yanlış yapanların hepsi bunu kabul edermi? Hayır! etmez zira , her yaptığının doğru olduğuna inananlar vardır ve bunu da...

-ben öyleyim...
-benim huyum bu..
-ben böyle seviyorum..
-beni böyle kabul edersen et , etmezsen sen bilirsin...
diye dile getirirler. Kendince haklı olabilirler tabii...seçim onların ve de kabul edenlerindir.

Buraya kadar sorun yok tabii.. eeee öyleyse ne anlatıyorsun be kardeşim diyenler çıkabilir... Bu yüzden bir sonraki aşamaya geçmem ve neden bizi de ilgilendirdiğine bakmamız lazım.

Baktığımızda bizi ilgilendirmiyorsa o davranışın doğru veya yanlış olması önemini kaybeder. Ancak bu durum toplum içinde yapılıyorsa herkesi ilgilendirir.
Çok dolandırdım galiba lafı ... valla yoruldum. Offf durun biraz soluklanayım.:))

Evet, daha önce bir yerde okumuştum o kadar güzel ve de manalı sözler vardı ki hemen aklıma not etmeye çalıştım. Aklımda kaldığı kadar paylaşmak istedim.

1- Her insan kendine yakışan davranışı sergiler.

2- Bilgi, önceleri diğerlerini "susturmak", "kendini onlardan üstün göstermek"... "hazırcevaplaşmak"... "bir laf koydum altı ay kıçını yerden kaldıramadı"... demek için edinilir. Tabii kelimesi kelimesine tam böyle değildi ama anlatılandan elde edilen sonuç bu. Devam edelim...

Bu aşamada bilgi faşizandır. Bu aşamada kalanlar ise "dünyayı yutmuş", faşizmin prematüre halleridirler. Fakat sonraları... "adam" oldukça, yani öğrendikçe ve cehaletinin farkına vardıkça insan, bilgiyi... ötekileri de dinlemenin, değer vermenin, saygı duymanın ve daha yaşanılası bir hayat ve dünya yaratma çabasının önemli bir aracı haline geldiğini keşfeder.İşte bu olabilecek en güzel meziyettir ama...

Ne yazık ki çoğumuz daha ilk aşamanın ilk basamaklarında dolanıp duruyoruz. Yani ufak tefek bir şeyler öğrendiysek, ukalalık yapmak en doğal hakkımız gibi gelmeye başlıyor. Hele bir de... bu yüzden kalp kıran incitenler var ki, aslında bu yazının muhatabı onlar.

Bu kişiler, bir şeyin doğru olduğunu size gösterirken, kafanızı gözünüzü yarmaya çalışırlar, daha da ileri gidenler ise hakaret etmekten hiç çekinmezler. Ama bilmezler ki, bu tip davranışlar onları bilgili değil ancak densiz yapar.

Bu sözlerden sonra bana daha fazla laf etmek düşmez diye düşünüyor ve o son mertebeye ulaşmayı önce kendim ve bütün dostlarım için diliyorum.

Sevgimle....