İnek muhabbetinden anlamayanlar

Hay Allah!.. Bu ülkede Atatürk’ün ineklerden çektiğini ve ineklerin de Atatürk’çülerden çektiğini, kimse başka bir meseleden dolayı çekmemiştir. Oysa Atalar, dahî Atatürk ve inekler kendi başlarına makul tavırları ile tanınan varlıklardır. Taşkın ve de aşkın olanlar ise Atatürk’çülerdir. Hadise malum. İnek ve büst meselesi. Mesele de çok tabii. Çok olağan.. Hatta çok hoş ve çok güzel... O kadar güzel ki; Bu olay ancak benim Atama ve benim ülkemin ineğine yaraşır. İnek Ata’ya muhabbet etmiş. Muhabbet aşırı olduğu için zarar hasıl olmuş. Hiç önemli değil. Ben O ineği tüm gönlümle alkışlıyorum. Zîra ortalarda deli danalar gibi dolanan, hangi Atatürk’çü, bu şekilde her gördüğü Atatürk büstüne, muhabbet göstermiş ki?.. Hiç biri. Zaten Onların meselesi günahsız ineklerdir. Asla Atatürk ve Atatürk’ün meseleleri değildir... İçime çöken büyük hüzün ise, ineğin sahibesinin büste resim demesinden kaynaklanıyor. Tabii sürekli ineklerle uğraşan maarif sistemimiz, bu arada milletine neyin ne olduğunu öğretmekte, tüm Cumhuriyet tarihimiz zarfınca ıskalamış durumda.

Ben Atatürk’çü değilim. Çünkü ben salak değilim. Atatürk’ün benden emir halinde istediği maliki bulunduğum bu ferasetle de; ben asla Atatürk’çü olamam. O inek de asla Atatürk’çü değildir. İnek ve ben ya Atatürk ya da Onun bir parçası olabiliriz ancak... Zira Atalarımıza lâyık olmak; Onlara benzer olmakla Onlar gibi olmaya çalışmakla başlar. Bu olay şayet Ata hayattayken olmuş olsaydı; Kendisi bana da telefon eder, “- Hadi gel çocuk, sana çok benzeyen ama sakar bir inek bana muhabbet gösterirken, bir hata olmuş. Bizim Atatürk’çüler bu işi abartmadan, o sarı kıza ve sahibesine sahip çıkalım da; bu işi tatlıya bağlayalım. Bir de güzelim bir Türk anası ne hak yere ürkmüştür şimdi. Onlara bir inek de biz hediye edelim.” derdi. Biz ne yaptık soruşturma açtık. Zira Atatürk’çü olmak, bunu gerektirir.

O inekle benim, mutlak bir parçası ya da kendisi olduğumuz Atatürk’ü, kısır aklı ve tavrı ve hayatı ile anlamamış olanların, Onu “Mustafa” olarak anlatmaya çabalayıp da yüzüne gözüne bulaştırdığı, bu salak Dünya’da, İnek ve kendini sütlü börek görenlere bakıyor, bir daha bakıyor, inek adına haddim olmayarak düşünüyorum. Acaba inek ısrarla Atatürk’ün tırnağı dahî olamayan, ama sıradan yağdanlık misâli, Atatürk’çü geçinenlere inekçe ne demek istedi?.. Bunu hep birlikte düşünelim bence..

Gelelim çiçeği burnunda Sayın Maarif(*) Bakaniçesine. Atatürk’ün bu durumda ne yapacağını yukarıda yazdım. Hemen devlet bütçesinden bir inek alsın. Beni de çağırsın. Birlikte köye gidelim. Hem O hatuna yeni bir inek verelim. Hem korkudan sattığı ineğini buzağı ile geri alıp, esas sahibine iade edelim. O kadından devlet ve millet adına hem özür dileyelim. Hem de öyle bir ineğe sahip olduğu için, kendisine teşekkür edelim. Bakaniçe ne yapar, bunu bilmiyorum ama; Ben o sarı kızı aynı aklı taşıdığımız için alnından öpüyorum... Bu yazıyı okuyup anlayamayan bazı Atatürk’çü zihniyetlilerin, “-Vay efendim, bu adam ne demek istiyor?” diye harekete geçmelerine de hiç şaşırmam. Zîra “çü” olma hali, çok zor bir hâldir!..

(*) Eğitim 6 yaşa kadar olduğundan/olabileceğinden; bakanlık adının Maarif Bakanlığı olması gereği vardır.

Haydar Volkan

Çiftehavuzlar: 18.05.2009