- Kategori
- Şiir
İnsan - 3
İnsan var,
Gökyüzü gibi,
Engin, yüksek ve geniş,
Erişilmez rahmetiyle her şeyin üstünde durur.
*
İnsan var,
Derya gibi,
Dalgalanıp coştukça kabarıp kudurur,
Heybetinden korkulur.
*
İnsan var,
Hava gibi,
Ya nefes, ya heves olur.
Ya da şişip oturur.
*
İnsan var,
Ateş gibi,
Ya ışık olup yaşatır.
Ya ateş olup yakıp kurtulur.
*
İnsan var,
Tavuk gibi,
Tutsak yaşar.
*
İnsan var,
Büyük düşünür.
Bedelsiz yaşar.
*
İnsan var,
Dağ gibi,
Büyük, korkusuz ulu ve yüce.
*
İnsan var,
Pire gibi,
Küçük, zıplayıp kaçar, alçak ve yüce.
*
İnsan var,
Çınar gibi,
Kökleri derin, dalları yüce.
*
İnsan var,
Akrep gibi,
Başı dik, kuyruğu eğri ve ince.
*
İnsan var,
Toprak gibi,
Hep verir, hiç istemez, doyurur açları, örter üstü çıplakları.
*
İnsan var,
Bencil ve aç gözlü,
Dünyayı versen doymaz, o iki küçük gözü.
*
İnsan var,
Fil gibi,
Çüssesi büyük, yüreği küçük, bir çocuğa esir yaşar.
*
İnsan var
Karınca gibi,
Yürekli mi, yürekli, kendi küçük olsa da yüreği büyük, bükülmez bileği.
*
İnsan var,
Sarmaşık gibi,
Ya sarılıp yaşar, ya da güneşi görünce kurur gider ot gibi.
*
İnsan var
Kelebek gibi,
Tavizsiz Hak aşığı, aşkı uğruna ölümüne koşar ışığa.
*
İnsan var,
Kibirden uzak gururlu mu? Gururlu.
Güzel ahlakıyla dik durur, örnek yaşar, kırılmaz onuruyla toplumda.
*
06.04.2013
Cahit KARAÇ