İnsan kuburu

insan kuburuna batıyorum 

boy vermece,  

küçük insanım yaşasın diye 

büyük insanım devredışı 

iyi ve güzel önemli değil 

önemli olan doğru,  

doğrular ıskalanıyor 

küçük insan kuburunda,  

kendimi kirlenmiş duyumsuyorum 

yarım yüzyılı 

bir çamur yığını 

gibi yoğurmak 

ve 

bir beyin biçimlemek 

bir küçük insandan,  

bir standart biyografiden yaratılmış 

bir astandart nekrografi ile 

ölüm ne işe yarıyor? 

diye sorulsa 

doğru dürüst bir yanıt veremem pek,  

yaşamın da pek bir işe yaramadığını 

söyleyebilirim ancak 

bir işe yaramayan yaşam 

yaşanmasa da olur 

diyerek 

kırdım direksiyonu bankete 

50 yılın 35 yılını feda ettim 

7 x 7 = 49’da geri çark ettim,  

1 yıldır sakin sulardayım 

Türkiye’de sakin sularda nasıl olunursa 

sakin sularda 

çokça kent soysuzu var 

bir de zenginkondulular,  

aralarında işi yok bir entellektüelin 

boyalı kuş gibi görünüyorum içlerinde 

yine de araya kaynıyorum 

arazi olarak 

bunu neden yaptım? 

her yan kuburdu 

ondan önce 

her yan ölümdü 

ondan önce de 

her yan doğmamaktı 

en azından benim için 

etik olan ile estetik olan 

acı verici olan ile haz verici olan 

arasında bir seçim yoktu benim için 

ya doğmadan ölecektim 

ya da doğduktan sonra,  

ben ikincisini seçtim 49’umda,  

kubura doğmak çok eğlenceli 

yarım yüzyılın tarih bilinciyle,  

koproloji ilmini hatmediyoruz işte 

bir de geçmişin ölübiliminden / patolojisinden 

doğmamış geleceği kurtarıyoruz 

kendimizinki hariç,  

kamu yararına bir 

ölüm benimkisi sonuçta,  

organ bağışlamıyorum da 

yaşanabilir boşluk yaratıyorum 

gelecek beyinler için 

kuburda yaşamının tek anlamı bu 

gerisi düz ayak ölüm.