İnsan öğütme fabrikası gözün aydın O da ayrıldı aramızdan

Ben,
aslında gelişleri severdim
gitmek yerine...

Ve duruşları severdim
inat ile beslenen,
asapları bozan duruşları...

Bir şeyi alıp
bir yerlere götürmeyi bilenleri severdim,
sinsi cambazlara aldırmadan yalnızlaşmak bahasına.

Efsaneleri değil ama
efsane yaratan hayatları severdim.

İnsan öğütme fabrikası teknisyenlerinin
yalnızlık yönüne kovaladıkları
hayatları ile yeniden çoğalanları...

O fabrikanın karşısında
dimdik ayakta duran çınarları...

Ama sen de gittin.
Her nereye ise yolun açık olsun.

Dostluk ve iki damla göz yaşı ile,