İnsan olabilmek

Kibar olmak çok mu zordu?

Haklı olma gayesi kalp kırmayı mı gerektirirdi?

Ben biliyorum diyerek bildiğini başkalarıyla paylaşmak mı?

Üstünlük taslamak mı? önemliydi.

Değerimiydi kalp kırmaya?

Bilge insanlar susmak en büyük erdemdir derken biz hala öğrenememiştik susmayı

Hep biz mi biliyorduk? karşındakini dinlemek, onu anlamak çok mu zordu?

Karşımızdakine cevap yetiştireceğiz derken; ne dediğini bile dinlemez olmuştuk.

Şükretmeyi unutmuştuk, içimiz doyumsuzluk ve hırsla(en çok da para hırsı) dolar olmuştu.

Artık birbirimize tahammül edemez olmuştuk, amaç birilerine had bildirme olmuştu.

Eskiden, kimsenin böyle bir çabası yoktu, haddini bildirme, üstünlük taslama gibi...

Günümüzde bulunduğumuz sosyo- ekonomik ve kültürel şartlar bizleri iyi insan olmaktan uzaklaştırmaya başladı belki de...

Elbette ki iyi insan olamayınca, kibarlığı da bıraktık, her an herkes için kötü niyet beslemeye başladık. Hep biz biliyor olduk , çok okumuştuk neticede; ama şunu da unutmuştuk okumakla insan olunmuyordu....

Kendimizi haklı bulduğumuz zaman kabalaştık, aman efendim o ne anlar kibarlıktan; bunları hak ediyor diye düşündük.

Haksız olduğumuzu bilsek bile; bir kere hata yapmıştık özrü kendimize yediremez olmuştuk.

Özür dileme tarzımız bile değişti , kabalaştı...

Evet, düzen böyle devam ediyor...

Birleri hep biliyor...

Keşke çok bilenler, biraz da karşındakini dinlemeyi öğrenseler.

Yüreğinizdeki sevginin hiç bitmemesi dileğiyle...

Saygılar.