insan önce kendini sevmeli

İnsan önce kendini sevmeli. Peki, ne demek kendini sevmek? İnsan kendini nasıl sever?

Kaçımız sabahları uyandığımız da aynaya bakıp kendimizi görüyoruz ? Çünkü ayna baktığımızda genelde ya saçımızın başımızın dağınıklığına ya burnumuzun üstünde çıkan sivilceye, gözlerimizin altındaki morluklara ya da boyası gelmiş saç diplerimize odaklanıyoruz ve “şu hale bak yaa” diyerek sızlanmaya başlıyoruz. Yani en azından ben önceden öyle yapardım. Kendimi sevmeye başladığımda yıllardır gerçek anlamda aynaya bakmadığımı fark ettim. Olay, saçım başım, gözüm kaşım değilmiş. Gerçekten aynaya baktığımda kendimi göre bilmekmiş. Burada bakmakla görmek arasındaki farkı söylemiyorum dostlar, bu daha derin bir şey.

Ne görüyorsun aynaya baktığında ? Bu çok önemli. Kaçımız aynadaki yansımanın bize ait olduğunu görebiliyor ya da doğru kelime, kaçımız aynadaki yansımanın bize ait olduğunu kabul edebiliyoruz? Evet, kabul etmek. Her şeye rağmen kabul etmek.

Şimdi bırakın bu yazıyı okumayı ve yalnız olduğunuz ve rahatsız edilmeyeceğiniz bir köşede elinize aldığınız bir aynada kendinize bakın, sadece bakın, sadece o aynada gördüğünüz kişiye odaklanın gözlerinizi hiç ayırmadan, sağa sola kaçırmadan sadece bakın ona.

İçinde bulunduğunuz o an sadece onunla olun, sadece aynada size bakan kişinin kendiniz olduğunun farkına vararak bakın. Hatta şuan aynada kendime bakıyorum, diye söyleyin içinizden. Fazla değil beş dakika yapın bunu.

Neler hissettiniz,  şuan kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Aynada kendinize bakarken neler geçti aklınızdan? Zihniniz ne fısıldadı kulağınıza? İşte en önemli kısım burası, o beş dakikayı nasıl geçirdiğinizin yanıtlarında. Ve bunu yalnızca siz biliyorsunuz. Aynadaki o görüntüye tahammül edebildiniz mi? Cesaretle baka bildiniz mi onun gözlerinin içine? Yoksa o görüntüye bakarken gözlerinizi mi kaçırdınız? Bunu yapmak istemiyor ben kendimi seviyorum mu dediniz? Kendinize suçlayan, aşağılayan gözlerle mi baktınız? Hatalısın her şeyi bok ediyorsun mu dediniz? Geçmiş ve gelecek zihninize yığılarak içinizdeki sizler senfonisi konuşmaya mı başladı? Çok mu acıdınız kendinize, aynadaki bu sefil ben miyim diye?

Evet, ne geçti zihninizden aynada kendinizle buluştuğunuzda? Çok önemli dostlar “ dünyayı daha güzel yaşanır bir hale getirmek için kendimizi sevmek çok önemli” çünkü kendini sevmeyen insan hiçbir şeyi sevmez sevemez. Kendini sevmiyorsan başkasını sevemezsin, kendini sevmiyorsan doğayı sevemezsin, kendini sevmiyorsan ağacı sevemezsin, kendini sevmiyorsan dağları sevemezsin, kendini sevmiyorsan denizi sevemezsin, kendini sevmiyorsan hayvanı sevemezsin, kendini sevmiyorsan insanı sevemezsin, kendini sevmiyorsan Allah’ı sevemezsin. Kendine tahammül edemeyen insan başkasına tahammül gösteremez. Çünkü hepsi sensin çünkü hepsi senin parçan, ruh parçan ne sen onlardan ne onlar senden ayrı değil. Herkesi her şeyi sevmek zorunda değilsin tabi ama sevmediğin o parçanı da kabul etmelisin ki değişimine dönüşümüne destek olabilmelisin.

Bu yüzden zordur aynaya bakmak, karşında her ne görüyorsan seni acıtan işte o sensin. Her  halinle kendini kucaklayıp kabul edebiliyorsan da kendini seversin. Hatalıysan da kabul edersin, hatandan ders alır onu fark eder dönüştürmeye niyet edersin. Dik başlısındır, başına ne gelirse o yüzden gelir, o hali fark eder dönüştürmeye çalışırsın. Ukalasındır bu yüzden sevilmezsin, o halini kabul eder farkındalıkla dönüştürmeye gayret edersin. Bazen susmayı bazen konuşmayı öğrenirsin. Sinirli biri olabilirsin evet ama fark et sinirli olduğunu ve kabul et dönüşmesine izin ver. Başkalarını suçlayıp beni sinirlendiriyorlar dediğin de kendini kaçırırsın. Ben sinirleniyorum çünkü içimde kendimi kabul edemiyorum de. Bak fark et seni sinirlendirenin ne olduğunu ve bunu itiraf et kendine.

Buna yüzleşme diyoruz işte, insanın kendiyle yüzleşmesi. Kendine dürüst olup dimdük yüzleşirsen kendinle o zaman fark etmeye başlarsın sen kimsin, nelerden hoşlanırsın, neler kızdırır seni, neye öfkelenirsin, acıma duygun nerden gelir, kime küsersin, kırılganlığın niye, alınganlığın sebebi ne fark edersin. Farkındalığın seni daha çok kendine çevirir kendini görmeye kendini fark etmeye başlarsın bu da kabuldür. Kendini yavaş yavaş kabul etmeye başladığında da ifade gelir. Kendini ifade etmeye başlarsın, kendini ifade ettikçe güven, kendine güvendikçe yaşadığın bu süreçte seni hep takip eden sevgi hızla gelişir ve sen sevmeye başlarsın kendini.

İşte kendini sevmek böyle bir şey, ego ve bencillikle karıştırmayalım lütfen çünkü kendini sevmek daha nayif, daha özel, daha güzel, daha içten, daha samimi bir şey. Kendini sevmek aslında nedir biliyor musunuz? Sevdiğimizi zan ettiğimiz ve hatta çok sevdiğimizi idda ettiğimiz insanlara nasıl davranıyorsak özümüze, kendimize o şekilde davranmaktır o kadar. Ve insan kendini sevmeyi öğrenmediği sürece de ne eşini ne işini ne çoluğunu çocuğunu ne ağacı ne ormanı ne vatanını sevemez. Kendini kendi içinde kabul de olmayan insan hep zarardadır ve hep zarar verir. Ne olur kendinizi sevmeyi öğrenin ki bu dünya daha yaşanılır bir hale gelsin. Ne olur onu bunu takip etmek yerine sadece kendiniz takipte olun. Kendinizin elini bırakmayın varsın dünya size karşı olsun, siz kendinizi önce kendinize adayın ki siz siz olun.  Çünkü bu dünyanın size ihtiyacı var. Bunu bir düşünün derim.

Kendinizi çok sevmeniz dileği ile.