İnsanları tanıdıkça yalnızlık güzelleşiyor..

Özgürlüktür..

Yaptığın küçücük şeyden, geleceğinle ilgili büyük bir karara kadar yalnızca kendin için yapıyor olduğunu bilmenin hafifliğidir yalnızlık.

Aşklara 'nede olsa bitecek' diye bakmak ve hiç yaklaşmamaktır.

Yalnızlık, kendisi ile barışık olanların seçtikleri bir yoldur ama sürekliliği zordur.

Bir de başkalarının seçmiş olduğu, senin için vermiş oldukları yanlış yoldan dolayı yalnızlık vardır ki, o daha da zordur, ama güzeldir. Onları ötekileştirdikten sonra daha da güzeldir yalnızlık.

İnsanları tanıdıkça yalnızlığın daha da güzelleştiğini hissediyor insan.

Karnın acıkınca yemek yemek, uykun gelince uyumak ve uyku saatine hep tek başına karar vermektir ayrıca yalnızlık.

Dinlediğin müziği, gitmek istediğin tiyatro oyunu veya restorantı birilerine beğendirme tasasında olmamaktır.

Zorlukları, en sert halleriyle karşılamaktır. Her yükü tek başına taşımaktır.

İnsanı biraz daha insan yapan, hayatta kalma güdüsünü, sadece kendisine güvenmeyi öğütleyen sestir yalnızlık.

Kendi iç dünyan ile mutlu olabilmeyi bildikten sonra kimsenin karışamayacağı bir ruh halidir.

İçindeki çocukla barışıksan yalnızlık güzeldir.