İnsanların Onuru Eşitmiş

Olsun da, olmuyor ki… Kendini kandırmak…

Belki adil ama mantıklı değil, ya da öyle görülüyor.

Ya arkadaş adam güzel yakışıklı, malı parası var, mevkii dersen tee nerede; sen şimdi bununla diyorsun benim onurum eşittir.

Yaratana sorsak o bile kabul etmez eşit yaratmamış ki.

Benim için gerekli değil, ben o elbiseyi eskiciye sattım, onurla gururla işim olmaz; lakin insanlar önemsiyor.

Hatta bazıları sadece kupkuru onuruyla yaşıyor.

Dilenci kral ile aynıysa kral kral olmak için boşuna uğraşmış!

Kabul etsek bile olmuyor, sen istediğin kadar onuruma laf söyletmem de, sonuçta dilencisin ne diyeceksin.

Herkesin itibarı kadar onuru var deseler daha iyiymiş.

Onuruna laf söylemiyor ama bırakıp gidiyor, kale almıyor, muhatap olmuyor…

“Onurun olsun ama benim kadar olmasın” diyor adeta.

Ben şahsen fakirin dürüst olmamasını anlarım; açım param yok oturup dua edeceğim, çok zor!

“Onurun var” diyerek bizi aldatıyorlar. Onurum varsa saygı duy; onu yapmıyor ama.

Yani biraz hikaye kendimizi kandırmayalım.