İnsanlığımız

Belki de; nedensiz bir boşlukta fır dönüyordu evren!

Sistemler sistemleri çekiyor,

Yeni galaksiler doğuruyorlardı.

Zamanın çok ötesinde biz her şeyden habersiz,

Umarsız beyinlerle, evrene uzak

Fır dönen dünyada bilince uzak,

Kaskatı ürkek yaşardık .

Yetmezdi bu topraklar bize

Bu süt, bu et, bu deniz...

Bir yanda savaşlar, açlıklar,

Bir yanda hastalıklar, göçler,

Sağ beğeniden yoksun insanlar,

Düşünmeye yeteneksiz beyinlerin politik serüvenleri,

Ezilen insanlar, çürüyen umutlar, yitip giden koca bir yaşam

ve İNSANLIĞIMIZ.

Besili iyiliklerin gülen yankıları, gıdıklanan kaygılar,

Yarınsızlaştırıyor ana kara ve insanı.

Toprak yaşlanıyor, anakara üzgün, insan kederli.

Her şeye rağmen mutsuz olmasın diye insan,

Yeni makineler icat ettik, düş fabrikaları kurduk.

İnsan için yeni yeni umutlar oluşturduk;

Yetmedi, yetmedi, yetmedi...

Öyleyse yakarıyoruz

Yürek denizimizdeki adacıkların bilgelerine!

Bilgi ışığınla aydınlat hepimizi.

Aklımızın ışıkları yolumuza düşsün.

Korunsun diye insan yanımız,

Kök salıp yaşasın diye dostluklar

Bize yardım et.