İNSANLIK BÜYÜK KORKU İÇİNDE

Dünya insanlık alemi çok büyük bir korku içinde..

Şu Ukrayna-Rusya savaşı da gösterdi ki, dünyada can güvenliği yok..

Devletlerin güvenliği yok..

Milletlerin güvenliği yok..

Herhangi bir ülke; bir ülke veya ülkeler tarafından işgal edilebiliyor..

Afganistan, Suriye ve Irak’ta çok büyük acılar yaşanıyor..

Şimdi ise Ukrayna’da..

Yine şu Ukrayna-Rusya Savaşı gösterdi ki, zengin de fakir de savaşlar nedeniyle perişan olabiliyor..

Mal ve can güvenliği; dünya devletlerinin imzaladığı ortak kanunlara, nizamlara, şartlara ve anlaşmalara rağmen tehlikede olabiliyor..

Ateş gücü yüksek silahları olan devletler; ‘Bu dünya sadece benim!..’ diyebiliyor.. ‘Bu dünyanın, suyu, gazı, madeni, ekmeği, ağacı, denizi, karası, havası benim!..’ diyebiliyor..

İnsanlık çok büyük korkular içinde..

Çocukların geleceği var mı, olacak mı?.. Her bir insanın yarınları olacak mı?..

Ateş gücü yüksek silah ve ekonomi (yani para varsa) güçlüyse, güçlü ülkesin; değilse başın dertte demektir..

Ne yazık!..

Ne acı!..

Bir de şu son yirmi yılda –belki evvelisi de vardır- güçlü ülkelerin, resmi ordularının yanısıra bir de resmi olmayan yani gayriresmi olan ‘paralı orduları’ var..

En tehlikelisi de bu!..

Mesela;  Black water, Wagner, BRS (Brown&Root Service)ve daha başkaları..

‘Paralı Ordu’ deyip geçmeyin, zamanın insanı, caniliğin her türlüsünü para için yapmıyor mu!..

Şu gerçeği de elbette ki unutmayacağız; bizim ‘Kuvayi Milliye’ örneğinde olduğu gibi, bir milletin düşmana karşı koyma azmini, hiçbir güç yenemez..

Bu zaman, insanlığın umutlarının elinden alındığı bir zamandır..

İşinin, ekmeğinin, hayal ve geleceğinin elinden alındığı bir zamandır..

Bu kadar acımasızlığın, korkunun, silahın, para hırsının, ölümün girdabında olan biz insanlar ne yapmalıyız:

-Ailemizi, kendimizi ve yakınlarımızı her zaman ve her şartta korumalıyız..

-Paramızı harcarken çok düşünerek harcamalıyız, cebimizden çıkan paramızın kimin veya kimlerin cebine girdiğini bilmeliyiz..

-Hayalperest olmak yerine gerçekçi olmalıyız..

-Gezmeleri, tozmaları abartmak yerine, akraba ziyaretlerine önem vermeliyiz..

-Okumayı bir iş olarak görmeliyiz, bilmenin bizi güçlü yapacağını kavramalıyız..

-Çocuklarımızı hayal alemine değil, gerçeğin alemine açmalıyız..

Ve..

Millet olarak birbirimizi çok sevmeliyiz..

İnsanlık ve tek tek fertler merhamette buluşurlarsa, insanlık rahata erer…