İş hayatında zorunlu arkadaşlıklar...

- Ben de teyze olmak istiyorum ya, ne güzel senin kardeşin teyze olmuş.

- İnşallah canım, ben yaptım o da oldu :)

- Sen niye erken evlendin ki ya offf.

- Valla ne bileyim o dönem tanışsaydık sana sorardım(!)

- Ben sana abla diyeceğim aramızda 3 ay var madem.

- De peki teyze de.

- Zaten sen şişmansın ya benden büyük gözüküyorsun.

- Doğrudur.

- Ben de yine kilo verdim.

- Bravo.

- Dün de vermiştim.

- Aferin. ( Sen işe girdiğinden beri 60 kg vermişsindir zaten bittin yoksun ki sen artık )

- Yine evlenme teklifi aldım aynı geçen haftadaki gibi ama kabul etmedim.

- Hayırlısı.

- Bu hafta sonu da istemeye geldiler.

- Kapıdan ayrılmıyorlar sizin maşallah.

- Kapı dedin de , yine bu sabah kapımda kırmızı gül buldum aylardır olduğu gibi.

- Gözün aydın.

- Ablam hamile yine.

- Çok şükür.

- Düşük yaptı yine.

- Geçmiş olsun.

- Mektup yazıyorum.

- Kime ?

- Doğmamış yeğenime.

- ?

- Bir de patik ördüm ona.

- Güle güle olsun, güle güle giyinir inşallah.

- Patron bana asılıyor

- Yok artık

- Hem de ciddiymiş niyeti

- Yooook artık (Hakikaten yok öyle bir şey)

- Ama ben 3 tane çocuğunuz var evlenirsek annelerinde kalsın istemem dedim.

- Heee anlıyorum….

Bana hep Hz.Eyüp’ün sabrı var sende derler :)

Şu dialogları ettiğim arkadaşla 2, 5 yıl çalıştım ve hemen hemen her gün aynı muhabbetler ediliyordu aramızda. Ne yapsam ertesi gün aynısını yapar yada yaptığını söylerdi, ağzımızı açıp yanında konuşamazdık korkudan, hele evlilikle, çocuklarla ilgili bir şey konuşsak bana taş mı atıyorsunuz diye çemkirirdi :)

İnsan iş hayatında ne değişik kişilikler tanıyor :)