16 EKİM 1965 Kumluca doğumluyum. İyi ki doğmuşum.Sessiz ve yalnız zamanlarımın fazla olmasından dolayı hem yalnızlığın keyfini çıkaran hem de kendini sorgulama fırsatı bulan.Son 7 yıldır kısa seyahatlerle (Kutsal 3 Günlerim) kendi gerçeklerini arayıp bunu hayata geçirmeye çalışan, aynı zamanda da gezmeyi çok seven,
Tabelayı mahkûm etmek.
doğası... ne kadar dışlarsan o kadar var olmaya çalışır, ne kadar dışlarsan o kadar öfke doğar, ne kadar dışlarsan o kadar intikam duygusu yükselir. bu yüzden değil midir öfkeli bir toplum olmamız?öğretmen öğrencisini, amir memurunu, anne-baba çocuğunu....vs. derken gerginlik durmuyor. saygılarımla...
14 Aralık 2009 18:51Bir kafesteyim
eğer insan kendi kafesini kendi yarattığını bilirse yani kendini suçladığını ve KENDİNİ YARGILAMAKTAN VAZGEÇERSE bu güne kadar yaptıkları için her bir parçasını OLDUĞU GİBİ KABUL EDERSE yarattığı kafesin aslında olmadığını farkedebilir! insan kendinde bir sorun olduğunu düşünürse yaşadıklarını da bir sorun gibi görebilir diye düşünüyorum ve bunlarda geçecektir, tıpkı öncekiler gibi... BUNA İNAN:) bu sürece güven ve kendin için daha iyi şeyleri bulacaksın... ve bir ipucu; tüm bunlar KENDİNİ SUÇLAMAYA BAŞLADIĞINDA ortaya çıkar, bilmem işinize yarar mı?:) iyi bayramlar...
29 Kasım 2009 19:59Hala ölmedim
siz kendinize mi hayalet diyorsunuz? ben seneyi devirdim:)) yaşam ölümle ayrılmaz bir parça... tabi ki bazen en umulmadık anda gündeme düşer ama bunun nedeni belki de yaşamın tadını, anlamını bulmamız içindir. ölümü düşündüğümüzde önemsediğimiz bazı nesneler anlamını yitirir ama insan olmanın bir basamağıdır çoğu kez... çünkü neyi nasıl yapacağımızın kararını da verdirir. insanın ertelediklerine yeniden baktırır ve neyin daha önemli olduğunu gösterir. hele bir de en yakınını kaybetmişssen (ister ayrılıkla ister ölümle) işte bu hayatı gözden geçirmen için en büyük fırsattır. ben derim ki ÖLÜM İYİ Kİ VARSIN BANA YAŞAMI HATIRLATTIĞIN İÇİN... sevgilerimle...
28 Kasım 2009 11:53- Toplam blog
- : 7
- : 638
- Kayıt tarihi
- : 21.10.07