Işıltı ve mükafatı

Bazen rengârenk maskeler var suratlarında. Hiç bilmediğim televizyon ekranlarından tanık olduğum. Öyle çok eğleniyorlar ki. Müzik, içki, güzel kadınlar! Daha gerçekçi olayım. Boya küpünden çıkıp gelmiş kadınlar, ince olmaya çalışan sahte smokinli, beyinleri gün geçtikçe küçülen erkekler. Kokular en kalitelisinden. Kılık kıyafet ışıl ışıl… Tamam, her şey hazır… Başlasın parti. Yansın tüm ışıklar karanlıkta kalan gecekondu mahallelerinin hemen yanında eğlence mekânında.

Partinin sonuna doğru içkinin tesiriyle geceye devam etme hırsı. Koluna taktığı süs köpeği ya da kuklasıyla. Biraz makyajı akmış ama olsun. Zaten onun gördüğü yalnızca evine atmışlığı aciz kadını. Bir kahve daveti ve iğrenç cinsel birleşimler. Hayvansı güdüler. Baş ağrısıyla bir sabah… Gökyüzünün etekleri kızıla çalarken alelacele eve gitme zorunluluğu. Yaşadıklarına kuklasına sırt çevirip koşar adım eve beğenmediği karısına belki de aç kalan çocuklarına yolculuk. Kafasında ise harcadığı paraların hesabı… Ama kocaman bir sırıtma meymenetsiz suratında. Şimdi gecenin güzelliği( kendince) evdeki kadının manasız sorularına tokat olarak yansıyacak. İş güç her şey kendi egosu için var. İşe gidip para kazanmalı bir dahaki pahalı partiler için. Ardında bıraktığı kukla birde gebe kalacak o pis geceden. Pis geceye bir masum yakışmaz. Deri koltuğunda kadın doktoru temizler bu gereksiz varlığı nasılsa.

Kan revan içinde kaybolan hangisi acaba. Çirkefe bulaşmış arzular mı sevimsiz bir gecenin sonunda… Sıradan insanların hayatına konuk olan ve oraya dâhil olmanın hıncını savurarak yaşayan maskeli insanlar mı? Yoksa maskelerin düşmesini isteyen yaratanın mükâfatı mı?