İSİMSİZ

“Ümitsizliği değil imkansızlığı seviyorum“demiş şair…
Ellerinden düşüyorum bu akşam,
Kalbim tuzla buz!
Bir şair çaresizliği ile bekliyorum seni…
Yinede ve her seferde…
Ne avım ne de avcı; biliyorum!
Ama yine de senden vazgeçemiyorum…

Biriyle tanışırsınız. Ne kadar çok ortak noktanızın olduğunu fark edersiniz. Dostluğunuz her görüştüğünüzde derinleşir. Konuşmak için can atarsınız. O anlatır, siz anlatırsınız. Olaylar, hikayeler hiç bitmez. Çok yorgundur, siz de yorulmuşsunuzdur. Çok güler, siz de çok gülmüşsünüzdür. Ne tuhaf! Burçlarınız bile aynıdır. Kim bilir? Belki de bu yüzden benziyorsunuzdur.

Sonra, o dostunuz bir şiirini okur size. “Vay!” Dersiniz. “Tıpkı benim hislerim.“ Bir gün elinde bir kitapla geliverir. Onun şiirleridir, yaşam boyu yazdığı, hep aklında taşıdığı şiirleri.

Kitabı bir solukta bitiremezsiniz. Belki aylar olur, açıp açıp okursunuz. Kenarı kıvrılmış sayfalar, altı çizilmiş kelimeler yüreğinizi alıp götürür.

İşte Meriç UTKU’nun İSİMSİZ adlı şiir kitabı…Şiir okuduğunuzu zannederken, çok uzaklara alıp götürür sizi. Bir gün Bosna’ya, diğer bir gün Kırgız topraklarına. Belki aşk sizi de hırpalamıştır, belki siz de bir Akdeniz’liyi sevmişsinizdir. Kim bilir?

Nü Peride’de eriyip bitmiş, İnci Küpeli Kız'a hayran kalmış, Rus ruleti heyecanında….

“Şair Çaresizliği”ndeyim demiş. Bence şair; çaresizlere seslenmiş.

Bu cesur mısralara yolculuk yapmaya ne dersiniz?