İsrafı önleyin memuru dinleyin

İlgili kurumların yaptıkları "Asgari Geçim Sınırı" ile “Asgari Gıda Harcaması” araştırmaları sonuçlarına göre 2008 Mayıs ayında 4 kişilik bir ailenin tüketmesi zorunlu olan gıdalar için harcaması gereken tutar 755, 80 YTL olarak belirlenmiş.

Açlık sınırı, çalışan, eşi, (0–6) ve (6–15) yaş gruplarından iki çocuğun Dünya Sağlık Örgütü’nün belirlediği asgari kalori miktarı dikkate alınarak tespit edilmiş.

Bu arada fakirin aşı olan patateste yüzde elli artışla Mayıs ayı zam şampiyonu olmuş.

Gıda, giyim, sağlık, barınma ve eğitim başta olmak üzere, vazgeçilmesi mümkün olmayan 14 zorunlu harcama kalıpları esas alındığında buna göre 2008 Nisan ayında 4 kişilik bir ailenin asgari şartlarda geçinebilmesi için harcaması gereken tutar 2.187, 68 YTL olarak belirlenmiş.

***

Çalışanların ortalama maaşlarına bakın bu rakamın yarısı bile değil.

Bir de asgari ücretliyi düşünün.

Dahası işsizi düşünün.

Sonra da ülkemizde açlık sınırının altında kalan insan sayısını varın siz söyleyin.

Kuru laflar karın doyurmuyor.
Bir kuru ekmek, bin kuru laftan yeğdir.

İşsizlik, aşsızlık, yoksulluk artık dünyanın kaderi tamamda.

İsraf etmekte mi kaderimiz?

***

Saraylar gibi Müdürlük Binaları, Belediye Sarayları vs. her geçen gün daha yenisiyle değiştirilen son model makam araçları ve israfa su gibi akıtılan paralar…

Kimin kimlerin parasından yapılan kesintiyle gerçekleşiyor bunlar?

Bu ülkede kesinlikle böylesi israflar önlenmeli, özellikle belediyeler mercek altına alınmalıdır.

Gelir dağılımındaki eşitsizlik sona ermelidir.

Ne tuhaf ki aynı şartlara sahip ve aynı işi yapan insanlar eşit ücret alamıyorlar.

N.F.K Üstadın dediği gibi “Dokuz kişiye bir, bir kişiye tam dokuz pul” ifadesi hala bozulmuş değil.

Mutlu azınlığa bakıp da piyasanın rengi hakkında ahkâm kesmek adaletli bir davranış değildir.

Yılda iki defa kaldırım değiştiren, yolları bozup yeniden yapan bir anlayışı tekrar muhasebe etmek gerekmez mi?

Vatandaşın yediğinden yemeyen, giydiğinden giymeyen, iki adımlık yere devletin parasıyla üstelik lüks makam araçlarıyla gidenler bunu anlayamaz.

***

Yoksulluk edebiyatı yapmak ayrı şey yoksulluğu anlatmak ayrı şeydir.

Kültür Memur-Sen Genel Teşkilatlanma Sekreteri olarak özellikle büyük şehirlerde görev yapan Bakanlığımız çalışanlarının durumunu görünce yüreğim sızlıyor.

Mesai saatinden sonra incik, boncuk, simit, pasta, çorap mendil satanları gördüm ben.

Mesai saatinden sonra gece yarılarına kadar bir başka işte çalışanları gördüm.

Bu insanlar ailelerine hasret.

Eğer yorgun düşmeseler çocuklarını aynı evde yaşamalarına rağmen hafta sonları ancak görebiliyor ve konuşabiliyorlar.

Çünkü onlar eve gittiklerinde çocukları çoktan uyumuş oluyor.

Şimdi bu insanlarla oturup hangi kültürü konuşabilirsiniz?

Elbette ücretini artırmanın, insanca yaşatmanın yollarını arayacaksınız.

Elbette hak ettiği ancak alamadığı hakları alabilmenin yollarını arayacaksınız.

***

Siz hakkınızı istediğinizde bazı siyasiler işin kolayına kaçıp, çalışmayanları da düşünün ve şükredin diyerek akıllarınca yol gösteriyorlar.

Güya çalışanlar çalışmayanları düşünmüyormuş gibi.

Biz şükretmesini de hakkımızı aramasını da biliriz.

Bu şartlar altında nasıl geçinilir barınma, giyim, eğitim, gıda… Gelsin birileri bize anlatsınlar.

İşte tablo ortada.

İnsanların midesi parçalanıyor, bari bir de edebiyat parçalanmasın.

Memurun göstermelik zamlara değil, insan onuruna yakışır bir hayata ihtiyacı var.