İstanbul için iftar vakti...

Ramazan ayının en keyif aldığım yanı, iftar yemekleri. Ben oruç tutmuyorum. Ama aileme iftar sofrası hazırlamaktan müthiş keyif alıyorum. Her zamankinden çok daha çeşitli yiyeceklerle sofrayı donatmak, hurma, zeytin ve pastırmaya özel yer ayırmak, pideyi tam saatinde sıcacık almak müthiş keyif veriyor bana.

Dün akşam en büyüğü 55 yaşında, en küçüğü 5 aylık olan ailemin sevgili ve geneli komik fertleriyle 12 kişilik bir grup halinde sofraya oturduk. Daha doğrusu onlar oturdu ben getir götür halindeydim. Servis yapıyor, arada bir iki kaşık yemek alıyor, tekrar ayaklanıyor, yemeği bitenlerle ilgileniyor, arada ağlayan iki bebekten birine bakıyor, tekrar sofraya gelip yemeğe devam ediyordum.

Ne yediğimi hiç anlamadım ki, tüm yemekler harika görünüyordu; hiçbirini ben yapmadım. Teyzeler ve kuzenler sağolsunlar pek hamarat. Derken efendim bir ara tatlı servisi yaptığımı hatırlıyorum. Sonra da kendimi ellerimde eldiven mutfakta tencere tava yıkarken buldum, zira bulaşık makinesi tabak ve benzeri şeylerle tıka basa doluydu. Bir ara yine kendimi odamda bebeklerden birini severken buldum ve sonrasında tekrar mutfakta ellerimde eldivenle, küçük teyzemle halimize gülerken…

En son onlara el sallarken buldum kendimi, pencerede hafif rüzgarla samimi, sesleniyordum güle güleeeee

Ortalığı biraz toparlayıp kendimi kanepeye bıraktığımda sırtımda bir ağrı hissettim. Yorgundum hem de çok. Ama tatlı tatlı da keyifliydim, onları sevdiğim için. Hem de hepsini. Demiştim değil mi, en küçüğü henüz 5 aylık. Minicik bir şey. Ama kocaman bir sesi var…

Hepsi birbirinden değişik ve komik J

İyi ki varlar…

Esra

Fotoğraf

http://www.aph.org/ia2001/b5description.