İşte öyle bir şey!

O kadar iğdiş ettirdiler ki, artık sanat başlığı adı altında yapılan bir çok faaliyeti izleyemez, takip edemez olduk. Gözümüze sokula sokula içi boş kavramları her gün pek güzel ekran başına getirdiler ki, biz de bir güzel kilitlenip kaldık.

Yok, hiç şans yok mu? Derken, kendi eksenlerinde dönüp duran, bizleri yani, sıradan insanları anlatan birkaç faaliyete tanık olabiliyoruz. Allahtan onlar da var, yoksa düşünsel boyutumuz kimbilir ne olurdu? Durun siz yormayın kafınızı ben hemen vereyim sorumun cevabını: Boş bir kağıt parçasının üzerine nağmelenen boş tümceler olurduk!

Hani dedim ya, kendilerince üretenleri... Öyle içten, öyle yalın, öyle hevesli yapıyorlar ki yapacaklarını, anlatacak öyle çok şeyleri de var ki, sormayın... Hemen hemen her gün gazetelerin manşetlerinden inmeyen, televizyon ekranlarında vtr’lerini sık sık izlediğimiz kimi kendini bilmez üretken sıfatlı, sözüm ona sanatçılara bin basarlar! Hemen bir tırnak acayım da son başım ağrımasın, sözüm meclisten dışarıdır, yarası olan varsa da gocunsun...

Benim derdim, öyle entel dantel olaylar da değil. Sadece bir anlamı olmalı yapılanın yahu! Bir şey katmalı bize, bir düşündürmeli. Hani derler ya, büyük ufuklarda arama kendini, belki de en yakınındadır ufuk diye. İşte böyle bir şey olmalı. Paha biçilemez dekorlarda, ağır konuşmalarda, duygu yüklü anlatımlarda değil benim derdim. Derdim, az, öz, net olanda. Yine derler ya’lı cümleyle başlayacağım, kusur kalmayın amma, tam da bu noktada anlatmak istediğimi anlatabileceğim çünkü!... Hani derler ya, bazen bir bakış bin sözcüğe yeterdir diye. İşte öyle bir şey...

Nil görkem