Gitmeyi istemek ve istememek

Geçenlerde, televizyon programım için bir habere gittim. Sonra da keşke gitmez olaydım dedim. Şimdi niye böyle sert bir tepki verdin diyebilirsiniz ama gördüklerimi anlatayım da sizde katılın düşünceme. Etkinlik, bir tiyatro oyunuydu. İlk etapta basın bültenini okudum ve dedim ki, "Bu oyun kaçmaz". Adı; "Atatürk ve Türk Kadını"... Duyunca siz de heyecanlandınız değil mi? Amma, hiçte tanıtımı ve adı gibi etkili değildi ne yazık ki...

Üniversite yıllarımdaki tiyatro deneyimimden dolayı açıkcası sert eleştirmeyi kendimde hak olarak görüyorum. Kimse ukala demesin. Amatörlüğün nasıl bir ruhu barındırdığını o kadar iyi biliyorum ki, böyle fason oyunlar gördükçe gerçekten oyunculuktan utanıyorum. Hemen burda bir tırnak açmalıyım, amatörlük "Elimizden gelen budur" demek değildir. Amatör ruh, var olan yeteneği en iyi şekilde kullanmak, belki bir profesyonel gibi çalışmak ama o amatörlüğün heyecanından hiçbir zaman ödün vermemektir. Fakat ben o akşam sahnede ciddiyetlikten uzak oyuncular gördüm. Eğer bir oyuncu, köylü bir kadını oynuyorsa bunun hakkından gelmesi gerekir. Köylü kadında ne arar bir ton makyaj! Elinde oyuncaktan bir bebe, sanki torba sallıyor gibi. Bizde sahnede oyuncak bebek salladık. Ama elimizde gerçekten bir bebek varmış gibiydik. Bu kadar ciddi bir oyun ancak bu kadar laubali oyananılırdı.

Ünlü bir oyun yazarının oyunu da olabilir ya da kıya da köşede kalmış bir oyunda olabilir oynanılan. Ne oynadığın değil, oynadığını nasıl yorumladığın önemlidir. Eğer sen ona duygu katamıyorsan bu amatörlük değildir. Hemen burda araya gireyim. Çok emek gösteremeyenler amatörlüğün affına sığınıp; "Biz profesyonel oyuncu değiliz ki, kendimizce birşeyler yaptık" derler. Ama yanılırlar, çünkü dünyanın en iyi oyuncusu olman gerekmez duyguyu yansıtmak için. Sadece o heyecanı içinde hissetmen yeterlidir. İlk defa sahneye çıkan, replikle, tradla ilk kez tanışan arkadaşlarım oldu. Ama onlarla öyle güzel şeyler ürettik ki, kendilerini izlediklerinde onlar bile şaşırdılar. Bu yüzden amatörlük kavramının içini boşaltan kimselere öyle kızıyorum ki, sırf bu yüzden çok istesem de amatör tiyatro topluluklarının oyunlarına gitmeyi ayaklarım, izlemeyi de beynim reddediyor. Amma her defasında da gidiyorum! Bunun nedeni de amatör ruhu içimde barındırdığım ve her zamanda barındıracağım içindir...

Nil Görkem