İTÜ' yü kazandığımda ağladım

Yıllar önceydi. ÖSS-ÖYS sınavlarına giriyordu insanlar. ( Sanırım hala öyle ) Bende lise-2 öğrencisiydim. Özel Dershaneler Birliği ( ÖZ-DE-BİR) bir deneme sınavı yaptı. Bende ÖSS ve ÖYS kısaltmalarının tam olarak ne anlama geldiğini bilmiyordum. Ama yine de deneme sınavına girdim. Sonuç : 360 puan. Yani hiçbir şey kazanamazsın. Bu puana üniversite yoktu.

Lise yıllarımdan hatırladığım öğlenci olmama rağmen okula 1-2 saat önce gider, birkaç arkadaş ile beton bir zeminde 2-2 , 3-3 gibi minyatür kale maçlar yapardık. Kızlara aşık olurdum. Gereksiz okul çıkışı muhabbetlerine girerdim. ( iyi bir çocuktum ama yine de bela beni bulurdu) Çocuğun birinin burnunu tek sol direkle kırmıştım. ( Aynı şeyi üniversite yıllarımda yine yapacaktım.)

Sonra lise-3 başladı. Ailem benim üniversite okumamı istiyordu. Dershaneye yazdırıldım. Bedava okumak için girdiğim sınavda ancak 54. olabilmiştim. İlk 5 bedavaydı. Dershane ile birlikte komik birşeyi farkettim. Ben zekiydim. Hem de epey zekiydim. Bütün öğrencilik hayatım 10 üstünden 6-7 alarak geçiyordu. Çünkü ders çalışmayı sevmiyordum. Ama nedense test çözmeye bayıldım. Evde, yolda, okulda, dershanede her yerde durmaksızın test çözüyordum. Dershanenin föyleri yetmiyordu, soru bankaları almaya başlamıştım. Soru bankası kitaplarımı da sevdim. Teksir kağıtlarına çözer buruşturur atardım sağa sola. Asla föylerde yada kitaplarda tek çizik bulamazdınız. Psikopata bağlamıştım. İlk kez birşeyler yapabiliyordum. Hep içimde bir duygu benim farklı olduğumu söylüyordu, bunu test psikopatlığında tekrar anlamıştım.

En sonunda sınavlara girdim. İTÜ'yü kazandığımı dershaneden telefonla öğrendik. Ben hemen tuvalete koştum ve ağlamaya başladım. Bu sevinç gözyaşları değildi. Bu beklemediğim birşeydi. Bir kez daha hayallerimin yanından bile geçememiştim. En iyi olamamıştım. Mükemmel değildim. Sıradan bir adamdım.

Şimdi bu sıradanlık beni mahvederken, tekrar İTÜ gündemde. İTÜ'yü kazandığımda ağladım. 7 sene okurken hem ağladım, hem de ailemi üzerek ağlattım. İTÜ'den kilometrelerce uzaktayken kader beni tekrar İTÜ'ye gönderiyor.
Canım sağolsun.

Çünkü ben hep iyi bir insan olarak kalacağım. Asla mükemmel yada sıradışı olamayacağım. Ağla İTÜ'lü ağla...