İyi ki varsın...

Önceleri klişeli, kurşun harf kalıplarından çıkan yerel gazetelerimizde yazmaya başlamıştım. Ortaokul sıralarıydı. Yayımlanan haberlerimi kesip kesip sakladığım da oluyordu.
Sonraları Hürriyet'in 'Kelebek'i ayrı satılırdı. Rahmetli Ümit Yaşar Oğuzcan'ın şiir köşesine dadananlardan biriydim.
Şiirlerimiz yayınlanır, imrenesi arkadaşlık ve dostluklarımız olurdu. Hakiki mektuplarımızı, hakiki harflerimizle yazardık. İçtenlik kokardı hepsi, kutlardık birbirimizi. Övünmek gibi olmasın mahallede en çok mektup da bana gelirdi. Hatta daha sonra PTT'den posta kutusu kiralamıştım. Uzatmayalım... Sonra ne mi oldu? Yaş itibarı ile büyüdük iş güç derken koptuk birbirimizden. Tabii ki birden değil ama yavaş yavaş mertliği bozduk. Biz bozduk herhalde, sonrası da geldi.
Uzunca sayılabilecek aradan sonra, yine uzunca bir süre (Marmara Depremi'ne kadar) Sakarya Gazetesi'nin yazıişlerinde, daha sonra birkaç yerde daha bulundum. Bu ortamda ise önce "On Punto" şimdi de buradayım. Yazmanın hastalık olduğunu kabul edenler varsa ben de onlardanım. Bütün hevesim; baktığımı ve gördüğümü, bildiğimi ve bildiğimi sandığımı, doğrularımı, yanlışlarımı paylaşmak, eleştirerek eleştrilerden nasibini almak.
Zaten başka ne olabilir ki? Dediğim gibi dertse eğer benim derdim, 'paylaşmak'...

İşte sizlerle olan paylaşımlarımdan biri;


<ı>"Ey! yurdum insanı
Çok ucuz olduk çok,
Çok ucuza gider olduk
Kelepir olduk...

<ı>Tepeden tırnağa yalan olduk, dolan olduk.
Riya olduk, köstebek olduk.
Cahilliğimizle, paçalarımızdan akanla övünür olduk.

<ı>Bulunduğu şehrin trafik kodunu bilmeyen
Kızlar, delikanlılar olduk.
Oturanı çalışanı, kadını erkeği,
Genci yaşlısı, köylüsü kentlisi,
Hemen herkes
Dalgın, yorgun, kırgın olduk.

<ı>Sinirli olduk, "Asabiyim Ben" olduk.
Ne söylediğini 'bilmez',
Kulağı 'duymaz' olduk
Gerekçesi mi olur adam bıçaklamanın,
Bırakın,
Anasını babasını kesenler olduk.
Can pazarı olduk…

<ı>Ucuzluklar ülkesi yurdum
Sadesi, karışığı ile
Her türlüsü
Mankeni, oyuncusu, şarkıcısı,
Politikacısı.
Ayrı bir rol,
Ayrı bir yol,
Ayrı bir cambaz olduk.

<ı>Bir tarafta "Çayda Çıra",
Diğer tarafta "Kuğu Gölü Balesi" olduk.

<ı>Her birimiz parsellenmiş arsa olduk,
Kimi günü tok geçirmenin peşinde
Kimi uçkurunun peşinde, koşar olduk.

<ı>Okuryazar olamadan birşey olduk,
Yarı cahil olduk; en tehlikelisinden,
Havaleli olduk,
Ama hafif olduk…

<ı>İçimizde, suratımızda duygu, his, mimik
Hak getire olduk,
Robot olduk.

<ı>Yalan, riya, menfaat peşinde koşar olduk,
Köstebek olduk.
Bir pula satar olduk her şeyi,
Kar hanemizi öne çıkarıp
Ne maksat, ne niyet, ne de muhabbet olduk,
Nereden gelirse gelsin olduk.

<ı>Ağlamasını, gülmesini unutan olduk
Saygı, sevgi, güleryüz
Kardan adam olduk.
Utanmaz,
Sıkılmaz,
Arsız olduk.

<ı>Daha neler neler olduk…"

24.07.2008 tarihinde, buraya yazmıştım.
Haksız mıyım?

Tükenmez dedikleri kalemleri tükettiğimizi, zarflardaki tutkal kokusunu...
O günleri yaşayıp hatırlamayan, yada özlemle anmayan var mı, olur mu?


Sayın İzmirli97'ye esenlik ve saygıyla.

İşte benim 'mim'lediklerim:

Yeşilsoğan
Beyhan Biçkin Kozanoğlu
Yapukay