İyi ya da kötü

İster inanın ister inanmayın ama her güzelliğin bir gün hediye olarak geriye dönüp insanı mutlu edeceğine inanan birisiyim ben. Haksız elde edilen herbir değerinde birgün biteceğine, yaşanılan anda kısa bir süre insanı yüceltmiş olsada bir gün biteceği bilinen bir gerçektir. Kısa bir sürede zengin olup da bir zaman sonra tüm servetini kaybeden insanları, zamansız dalından kopup rüzgara tutulan ve bir süre havalarda uçup sonra yerlere düşen yapraklara benzer. Öyle zengin insanlar tanıyorum ki mutlu değiller. İstediklerini alıp yiyebilseler de, dilediklerince giyinebilseler de, ne kadar çok para kazanıp harcayabilsele rde hayatın o sımsıcak büyüsü olan, o tatlı bir heyecan olan ve bir bakışla insanın içini sımsıcak eden gülümseyişten çok uzaklar. Kimbilir belki de bunların en başında haksız kazanç sağlayanlar, bulundukları mevkiilere kolay gelenler, değil mi? Tıpkı, “Yüksek tepelerde hem kuşlara, hem de sürüngenlere rastlayabilirsiniz. Kuşlar uçarak, sürüngenler sürünerek çıkmışlardır” sözünü söyleyen bilgin insanın dediği gibi. Hızlı çıkışların hızlı düşüşleri olur hep. İyi ya da kötü.

İşte her şey bunların içinde gizli.

İyi olursan gönlün huzurlu, vicdanın rahat mutlu olursun.

Kötüysen mutsuz..

Yeni tanıdığımız insanlardan çok şey öğreniriz.

Kimilerini ilk görüşte sever, dost olur, uzun yıllar arkadaş kalabilir, sevgimiz azalmadan devam eder. Birçok şeyimizi paylaşır, kimi zor anlarımızda yanımızda olduğu için, “iyi ki seni tanımışım” deriz. Yürek sesimiz onun duygularını hisseder sevdiğimiz insanı manevi olarak hep yanımızda hissederiz.

İnsanları sevebilmek, onları oldukları gibi kabul edebilmek, hoş davranışlarıyla sevinirken, hatalarında acaba ne der, kızar mı, diye endişe etmeden anlayışla eleştirebilmek ve eleştirileri kabul edebilmek ne kadar güzel ve anlamlı değil mi?

Yazar: Mustafa Çifci