İzi kaldı

Yağmur öncesi yüreğimin kıpırtısız sessizliğindeydim

Gözlerim kapalı serin düşlerdeydim

Yağmur bulutlarını çağırdım

Avuçlarıma kondular

Kelebek kanatları gibi hafiftiler

Yumdum avucumu

Alıp gitmesin diye rüzgârlar…

Trenler geçiyordu yüreğimin kıyısından

Bir boşluk ki sormayın ah!

Geçtiği yerlerdeki yıkıntılar…

Yaprak dökümü mevsimlerdeki vuslat sancısı

Kırılmış zincirlerdeki derbederlik

Ve can kırıklarının uğultusuz acısı

Mutluluk oyunlarında sobelenen bizdik

Zamanın bilmem hangi mevsimindeydik

Çalıntı gecelerin bahçelerine ay ışığı ekmiştik   

Grameri bozuk sevdalardan geçip

Binmiştik bir uçan halıya zamansız

Her şafakta yırtıp geceyi, an be an

Hüzünbaz sevişmelerle geçiverdi zaman

Noktalara boş verip, virgüllere bel bağladık

Yaşamanın kırklarını onarmak için

Hoyrat sevinçlerle kutsadık

Kaç iklim bozulmaları yaşadı   

Kaç mevsim devirdi de yıkılmadı

Mağrur yüreğimin sert kayalıklarında

Asil ve firari sevdaların izi kaldı…

Şükran Demirtaş