İzmir, Namık Kemal Lisesi

Öğrenim yaşamımım büyük bir bölümü Namık Kemal Lisesi'nde geçti. Uzun Hasan İlkokulu'nu bitirdiğimde tanıştık. Çamdibi'nde ortaokul yoktu. Alsancak'taki Namık Kemal Lisesi'nin orta kısmına yazıldım. Heyecanlıydım; ilk kez uzak bir yere, otobüsle ve tek başıma gidecektim. Mahallede benden başka ortaokula giden arkadaşım yoktu. İlk iki gün rahmetli anacığımla birlikte gittik. Bembeyaz merdivenlerine ilk kez ayak bastığım görkemli tarihi binaya girerken heyecanlandığımı anımsıyorum. 

Üçüncü gün alıştım. Büssing marka otobüse binip Kültürpark'ın Kahramanlar Kapısı'nda otobüsten iniyordum. Dut ağaçlarının gölgelediği geniş kaldırımdan yürüyerek okuluma ulaşıyordum. 

Hafızamı yokluyorum da okul yaşamı bittikten sonra o kadar anı yığılmış ki Namık Kemal'in üzerine... O güzel günlere ulaşabilmek, anıları canlandırabilmek çok zor. Yine de belleğimde kalmış olan kırıntıları sizinle paylaşmak isterim. Sizin de anımsadıklarınız varsa yazın. Tarihi geçmişi birlikte gün ışığına çıkaralım. 

***

Okula başladığımda müdürümüz  Recai Bey'di. Lisedeyken Kemal Kemahlı müdürdü ve yardımcısı ise Bedri Bey idi. 

Orta ve liseyi birlikte okuduğum Namık Kemal'de her branştan birçok öğretmeni tanıma olanağım oldu. 

İşte anılarımızda kalan ve tebessümle hatırladığımız sevgili öğretmenlerimizden bazıları:

Matematik: Necmettin Bey (Daneci), Haşmet Bey, Akif Bey, Cemal Tanaç. 

Necmettin Bey, (tane) diyemezdi; biz de ona (daneci) adını takmıştık. Haşmet bey ise çok sert ve sinirliydi. Güldüğünü hiç görmedim. Pantalonunun paçaları kısa olduğundan postal şeklindeki ayakkabıları dikkatimizi çekerdi. Bir gün ders işlerken arka sıralardan bir mırıltı duydu. Konuşan arkadaşımızı bir dedektif gibi buldu. Postal şeklindeki ayakkabısıyla tekme attığını anımsıyorum. Çok canı yanmıştı garibim Mehmet'in. 

Kimya: Turgut Kömürcüoğlu. Turgut Bey sert mizaçlı bir öğretmenimizdi. Pazartesi günleri kimya dersini laboratuvarda yapardık. Laboratuvarda Mustafa Denizli ile aynı sırayı paylaşıyorduk. Mustafa, Turgut hocayı dinlemek yerine sıranın altına gizlediği gazetenin spor sayfasını okurdu. O yıllarda Altay'da ve Genç Milli Takım'da oynadığından derslere fazla zaman ayıramıyordu ve notları iyi değildi. Namık Kemal'den mezun olamayacağını anlayınca kaydını özel okula aldırdı.

***

Edebiyat: Mehmet Emin Şakar, İsmet Kültür 

Mehmet Emin Şakar'ın sınıfımıza ilk girdiği günü unutmak mümkün değil. O gün öğretmen zili çaldığı halde sınıfın gürültüsü koridora taşıyordu. Arkadaşların kimi geziniyor ve yüksek sesle konuşuyor, kimileri de sıraların üstünde tepişiyordu. Yeni gelecek olan edebiyat hocamızı tanımıyorduk. Derken sınıfa kara bıyıklı biri girdi. Girer girmez ayakta gördüğü her öğrenciye tekme tokat girişti. Neye uğradığımızı şaşırmıştık. Bir iki saniyede ortalık sakinleşti. Yeni edebiyat hocamız kendisini bu şekilde tanıtmıştı. 

Tanıdığım diğer edebiyat hocam İsmet Kültür'ü ise anlatacak kelime bulmakta zorlanıyorum. Soyadı gibi çok kültürlü bir insandı. Derse kucağında kitaplarla girerdi. Bana edebiyatı sevdiren İsmet Kültür olmuştur. Yazdığım kompozisyonları çok beğenir ve yıldızlı on verirdi. Ayrıca benim yazdığım kompozisyonu diğer sınıflarda okuturmuş. Arkadaşlarımdan duyardım. 

Fizik: İki öğretmen tanıdım ama sadece Ferhan Karamanlı'yı anımsıyorum. Nedense aklımda o kalmış(!) 

Tarih: Hüseyin Erkan, Nezihe Hanım. 

İngilizce: Enver Halit Kalaklı, Melahat Özün, Şükran Kolcuoğlu. 

Enver Bey, Kıbrıslıydı. Aksanı ilgimizi çekerdi. İyiydi, şeker gibi hocaydı. Sınıfta bazen uyurdu. Melahat Hanım, Bedenci Hikmet hocanın eşiydi. Çocukları Sadri ve Sabri Özün kardeşler, sonraki yıllarda Türkiye çapında yüzücü oldular. 

Coğrafya: Mürüvvet Hanım, Nuriye Hanım. Psikoloji: Mücevher Hanım. Biyoloji: Nevzat Tunalı. Müzik: Yusuf Nalkesen(Ortaokulda), Hüseyin Küçükçakar.

*** 

Namık Kemal Lisesi'nin büyülü ortamına dalıp sene kaybettiğim de oldu. O nedenle çok öğretmen ve arkadaş tanıdım. Acı tatlı anılarımız oldu. Yıllar sonra o sararmış resimlere baktığımda aynı anılar gözlerimde canlanıyor.