KÂİNATI DÜŞÜNÜNCE

AŞK                                                                                          

Seni sevdim seveli ey Sultan-ı Dil,

Tâcım oldu çember-i aşkın ya Cemil.

Hediyesi ilhamdır bâd-ı sabânın,

O ilham ki sana tâattır ya Celil.

Mümkün müdür görmemek hüsn-i hünerin,

Zikrederken İsm-i Âlin bunca delil.

Ta ezelden, ta ebede bu şevk ü aşk;

Nizam-ı âlem aşkınladır ya Vekil.

Sönmesin içimde bu meşâle-i nur

Âleme lütfündür bu ışık ya Halil

Seni tesbih içindir her iki cihan

Kainat hükmünle şâd’dır ya Âdil

   Cemil ……...=

   Bad-I sabah = Sabah rüzgârı              

   Celil ……….=    

   Taat……….=