Kaçınılmaz ayrılıklar...

Tam 18 yıl ...Su gibi akıp geçen..Şimdilerde hasretini koklamaya alışmaya çalışıyorum.. Bomboş kalacak yatağına bakıp, onu öperek uyandırdığım sabahları özleyeceğimi biliyorum.. Ağlıyorum..
Gecenin ayaz karanlığında sessiz, çaresiz, yalnızlığa ağlıyorum...

Hayatımda ki en güzel şey dediğim, canım, kanım, benim olduğunu sandığım ona bu gece isyanlardayım.. Kendine bu denli beni bağladığı için, bu denli ruh ikizim olduğu için, dert ortağım, yavru ceylanım, gülen yüzüm, umudum olduğu için..

Tek tek dokundum odasında ki eşyalara, ellerimle toplayacağım gün geldi aklıma, resimlerine baktım.. Küçücük bedenini sarıldığım günler geldi aklıma , kokusuyla uyuduğum..İlk ve son sevdam olduğu için acılar içersindeyim.. Kendi kanatlarıyla uçması için ne gerekiyorsa yaptım.. Özgür iradesiyle seçti bensizliği.. Gitme ! diyemedim..

Enstrümantal "Ayrılık" ta ki gitarın tellerinden dökülen her nota, duygularımın bam telini kopartıyor bu gece. Artık o benim değil.. Sakallarından öpemeyeceğim her istediğimde..Seslendiğimde koşup yanıma gelmeyecek.. Birlikte kahvaltı hazırlamayacağız..Sesimin tonundan nasıl olduğumu anlayıp
"Anlat bakalım canım benim." demiyecek artık.. Hep yüreğimde benimle , hep vazgeçilmezim , hep delikanlım , hep gururum olacak.. Birlikte geçirdiğimiz yılların anahtarını avuçlarına teslim ettim.
Ona ait hayatında, her kilidi kolayca açacak... Sevgimi, inancımı, güvenimi, dualarımı vereceğim yanına.. Saçlarını okşayacağım ...Anons saatine kadar güçlü olacağım...Ve sonrası kaybolacağım içimde ki girdapta...

Oğlum.... İlk ve son sevdam.. Artık üniversite öğrencisi... Artık kendi kanatları ile uçacak Kıbrıs semalarında...

Sensizlik çok ağır gelse de alışacağım...Hep birilerinin mutlu olması için - kendimsiz- yaşayan ben, bu kez de oğlum için dimdik duracağım..

Yolun, bahtın , talihin açık olsun Birtanem... SENİ ÇOK SEVİYORUM.

Nur Zeynep
15.Ağustos.2008