Kaderin Oyunu

Blog yazmaya içimi dökme isteğimden başlamıştım, çünkü içimi dökmezsem patlayabilirdim.

Öyle zamanlardı, koskocaman çok can sıkıcı ve yakıcı bir ayrılık, ardından alıştığım şehirden koparılma, yepyeni bir hayata başlama sancıları... Derken az gittim uz gittim aslında epey bi gittim. ( Bursa'dan Van'a bu hikaye de bir sonraki bloga:)

...Ve sonra bir anda kaderin cilvesi tekrar beni unuttuğu yerden oyunun içine alıverdi, tam son blogumu yazmıştım ki en yalnız ve acılı halimle yepyeni bir hayatın tam ortasında şaşkın ama bi o kadar ürkek iken... Ve yine tam ait olamamışken... O girdi hayatıma.

O kadar hoş ve o kadar da "iyi ki" geldi ki... Onun da kanadı kırıktı benim gibi, çok sevgi dolu ama bir o kadar ezikti içi.

Sevmekten yorulmuş ama bıkmamıştı, aynı benim gibi her şeye rağmen bir o kadar da umutlu bir eş ruhtu... Ve de gülümseyen inadına dolu dolu...

Çok iyi geldik birbirimize, tam son blogumu yazmıştım ki bir masalın içine düşürüverdi peri beni, 2 ay sonra tam yılbaşında evlendik, Bursa'dan beni Van'a gönderen peri aldı ailemin yanı başına döndürüverdi beni, gel de masallara inanma şimdi:)

Tüm umutsuz umutlulara bu yazı bizden nikah şekeri...