Kadın ne ister?

Kadın battaniyesini aldı koltuğa uzandı. Koltuğa dayadı başını, battaniyesine sımsıkı sarıldı. üşümüştü kadın..
Isınmak istedi, başını bir omuza yaslamak ve sımsıkı sarılmak istedi . O omuzda rahatlamaya ve sığınmaya ihtiyacı vardı kadının. Kadın üşüyordu...Kadın yalnızdı, yalnızlıktan üşüyecek kadar koyu bir yalnızlıktı bu...

Koltuğa başını dayamış, battaniyenin altına saklanmış, sicim sicim gözyaşları döküyordu kadın. Kadının üşüyen bedenini , üşüyen ruhunu yakan gözyaşları yanaklarından süzülüyordu.

Kadın güçlüydü, kadın gururluydu, dimdik ayaktaydı. Kadının yüzünde gülücükler vardı hep ama kadın yalnızca battaniyesinin altında, tüm yelkenlerini indirmişti ve limanına sığınan bir gemi gibiydi aynı .

O limana gelene dek, nelere göğüs germişti ama limanına geldiğinde aldığı tüm yaralarını berelerini saklamamamıştı kadın.

Yalnız koltuğuna ve yastığına başını dayıyor , battaniyesine sarılıyor va yalnız battaniyesine gösteriyordu hüznünü, yalnızlığını ve yaralarını...

Kadının gözyaşları, sadece yastığını ıslatıyordu, başını dayayıp rahatladığı tek şeydi yastığı. Sığındığı tek limanıydı. Ne duygulara, ne söylenmeyen sözcüklere şahitlik etmişti yastığı.

Bazen başını koymuştu ona bazende sarılma ihtiyacını gidermek için kollarının arasına almıştı onu sımsıkı sarılmıştı. Sevgiliye sarılır gibi sarılmıştı ona, kimi zaman gülmüştü, bu haline kadın, kimi zaman ağlamıştı...

Kadın sımsıkı sarılmak istiyordu, kadın şefkat istiyordu, kadın kimi zaman çocuklar gibi saçlarının okşanmasını istiyordu.

Kadın ne istediğini biliyordu...Kadın ne istemediğinide biliyordu...

KADIN HASSASTI KADIN BÖYLE YARATILMIŞTI...